Ciekawostki

Bernardyn – Charakterystyka, Opis, Żywienie i Cena

dwa bernardyny

Bernardyny to psy należące do grupy molosów, a zatem psów odznaczających się bardzo zwartą budową, solidną masą mięśniową i dużymi gabarytami. Rasa ta znana jest przynajmniej od czterystu lat i wiele wskazuje na to, że została ona wyhodowana przez mnichów z Szwajcarii. Historyczne źródła podają, że nazwa może wywodzić się z klasztoru znajdującego się na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda.

Opis i charakterystyka rasy

Bernardyny odznaczają się potężną budową ciała i imponującą muskulaturą. Charakterystycznym elementem jest obszerna głowa i zwisające uszy w kształcie trójkąta. Czaszka jest zaokrąglona, a kufa jednakowo szeroka na całej długości. Są wyposażone w bardzo gruby i wytrzymały kościec. Posiadają również długi i szeroki u nasady ogon oraz średniej wielkości brązowe oczy.

Tryb życia

Choć pierwsze wrażenie może być odmienne, bernardyny to bardzo aktywne psy. Uwielbiają się bawić z właścicielami, a dla zachowania dobrej kondycji warto zapewniać im odpowiednią ilość ruchu. Szacuje się, że dorosły osobnik powinien spędzać na wybiegu godzinę dziennie. Ważnym jest również, aby w żadnym wypadku nie zmuszać bernardyna do ruchu. To rasa, która doskonale potrafi zadbać o swoje potrzeby w tej materii.

Sierść i umaszczenie

bernardyn

Bernardyn odznacza się bardzo gęstą sierścią. Warto pamiętać, że wyróżniamy dwie odmiany – krótkowłosą i długowłosą. Pierwsza nie posiada podszerstka. Kolor umaszczenia jest mieszanką bieli i brązu, ewentualnie rudawych plam. Rzadziej spotykane są odmiany brązowe z nieregularnie rozmieszczonymi plamami białymi oraz bernardyny z sierścią w kolorze brązowo-żółtym.

Rozmiary i waga

Nie sposób jednoznacznie określić wymiarów i wagi bernardynów. Jest przedstawicielem rasy olbrzymiej, acz istnieją różnice pomiędzy samicami i samcami. Dorosły osobnik może osiągnąć od 70-90cm w kłębie. Samice są nieco mniejsze, osiągając maksymalnie 80cm. Waga może się wynosić od 60 do nawet ponad 100 kilogramów.

Charakter i zachowanie

Masywna sylwetka i gabaryty sprawiają, że jest ro rasa wzbudzająca ogromny respekt zarówno wśród ludzi, jak i innych zwierząt. Nie zmienia to jednak faktu, że bernardyny to psy o niezwykle łagodnym usposobieniu. Są przyjazne i bardzo szybko przywiązują się do swoich właścicieli. Odznaczają się wysokim poziomem lojalności i wierności. Nie należą do psów agresywnych, choć mogą zareagować agresywnie w chwilach zagrożenia. Będą chronić siebie i opiekuna, jeżeli zajdzie taka konieczność. Nie mają jednak żadnego problemu z akceptacją innych zwierzaków na swoim terenie.

Usposobienie, a szkolenie

bernardyn

Szkolenie bernardyna powinno zacząć się stosunkowo wcześnie. Szacuje się, że trzymiesięczny bernardyn jest już gotowy na pierwsze zajęcia. Nie należą do psów opornych na naukę. Wręcz przeciwnie, są niezwykle inteligentne i bardzo chętnie uczą się nowych sztuczek. Warto jednak pamiętać, że ten potulne na co dzień psy odznaczają się bardzo silnym poczuciem niezależności. Szkolenie powinno zatem przebiegać w sposób zrównoważony i systematyczny, ale w żadnym wypadku nie powinno narażać się psa na zbyt duży wysiłek fizyczny.

Ile żyje

Duże rasy na ogół nie cieszą się taką długowiecznością jak znacznie mniejsze psy. Przy odpowiedniej pielęgnacji bernardyn żyje średnio od ośmiu do dziesięciu lat. Znacznie rzadziej zdarzają się jednostki dożywające 11 roku życia. Warto pamiętać, że ze względu na gabaryty, duże rasy na ogół borykają się z konkretnymi schorzeniami, które mają wpływ na długość życia.

Jak dbać o jego zdrowie?

Bernardyny wbrew pozorom nie należą do psów wymagających w zakresie pielęgnacji. Są jednak rasą narażoną na dokuczliwe dolegliwości, na które należy zwracać uwagę. Nagminne drapanie się za uchem może oznaczać stan zapalny ucha. Za uszami pojawiają się często także kołtuny, których należy się pozbywać w celu zapewnienia zwierzakowi komfortu. Liczy się również odpowiednia karma oraz kontrolne wizyty u weterynarza przynajmniej raz na pół roku.

Najczęstsze choroby

dwa bernardyny

Jedną z najczęstszych chorób jest młodzieńcze zapalenie kości występujące przede wszystkim w okresie dorastania. Przyczyną tego schorzenia mogą być choroby autoimmunologiczne, zaburzenia endokrynologiczne lub metaboliczne, a także pasożyty lub alergie. U bernardynów stosunkowo często pojawiają się choroby oczu – ektropium, entropium oraz oko romboidalne. Bernardyny mają również predyspozycje do chorowania na kardiomopatię rozstrzeniową. Jest to choroba o podłożu genetycznym, która objawia się osowiałością, utratą apetytu, dusznościami, kaszlem, a nawet omdleniami.

Cechy szczególne

Bernardyny należą do rasy psów, których właściwie nie sposób wyprowadzić z równowagi. Jedynym zapalnikiem może być sytuacja, w której pies poczuje zagrożenie. W przeciwieństwie do wielu innych ras jest przyjaźnie nastawiony do innych zwierząt. Bardzo łatwo się z nimi zaprzyjaźnia. Co ciekawe, na ogół nie dostrzega również problemu w obecności kotów.

Pielęgnacja

Należy pamiętać o regularnym czyszczeniu uszu, gdyż rasa ta jest wyjątkowo podatna na stany zapalne. Warto w tym celu skorzystać z płatków higienicznych i ciepłej wody. Każde ucho pownno się myć osobnym płatkiem, by przypadkiem nie zainfekować zdrowego ucha. Bardzo ważna w tej kwestii jest subtelność. Wnętrze ucha jest niezwykle delikatne. W razie jakichkolwiek zmian w okolicach oczu, należy niezwłocznie udać się do weterynarza. Ważne jest również codzienne szczotkowanie zębów oraz regularne obcinanie pazurów, które powinno odbywać się średnio raz na dwa tygodnie.

Jak szczotkować?

bernardyny

Bernardyny pod wieloma względami nie są wymagające. Należy jednak pamiętać o regularnym szczotkowaniu. Do szczotkowania używamy twardych szczotek, bo tylko one będą w stanie poradzić sobie z gęstym podszerstkiem i sierścią bernardynów. Szczotkowanie należy wykonywać pewnymi powłóczystymi ruchami, uważając przy tym, by nie szarpać zwierzęcia. Ewentualne kołtuny trzeba delikatnie rozczesać, w najgorszym wypadku obciąć. Należy również pamiętać, że szczenięta wymagają codziennego szczotkowania. W tym początkowym okresie maluchy pozbywają się podszerstka, a regularne szczotkowanie pomoże usprawnić całe przedsięwzięcie.

Wypadanie włosów/sierści

Standardowe linienie występuje dwa razy w roku. Na wiosnę bernardyn pozbywa się futra, które stanowiło warstwę ochronną w okresie zimowym, a jesienią przygotowuje się do stworzenia nowej warstwy. Jesienne linienie trwa na ogół około trzech tygodni. Wiosenne może jednak trwać nawet do trzech miesięcy. Bardzo ważnym jest, aby w tym okresie czesać psa codziennie.

Alergicy

Ze względu na regularne linienie oraz ogromne ilości gubionej sierści, bernardyny nie są dobrym pomysłem dla alergików. Wirująca w powietrzu sierść pełna jest alergenów, które mogą niekorzystnie wpłynąć na osoby zmagające się z alergiami lub z predyspozycjami do alergii.

Hodowla i szczeniaki

Bernardyny z hodowli to przede wszystkim gwarancja na to, że do rozrodu doszło zgodnie z podstawowymi zasadami rozmnażania zwierząt. Brane są pod uwagę wyłącznie jednostki zdrowe i nieobarczone genetycznym obciążeniem. Hodowlane bernardyny przechodzą wszystkie niezbędne badania mające na celu wykluczenie ewentualnych schorzeń. Najlepsze hodowle bernardynów rozmnażają wyłącznie psy z rodowodem, co wiąże się z wieloma restrykcjami. Dla prawdziwych hodowców dobro zwierząt jest kwestią pierwszorzędną. Szczeniaki powinny być zsocjalizowane, co oznacza, że nie powinny wykazywać niepokojących zachowań wobec innych przedstawicieli swojego gatunku. Maluchy w hodowli powinny spędzić przynajmniej osiem tygodni, co pokrywa się z naturalnym procesem odchodzenia od matki.

Historia rasy

bernardyny

Bernardyny znane są ludzkości od mniej więcej XVII wieku. Warto jednak pamiętać, że początkowo funkcjonowała tylko odmiana krótkowłosa. Odmiana długowłosa miała pojawić się dopiero w XIX wieku, dzięki krzyżówce z nowofundlandem. Historyczne źródła donoszą, że bernardyn w swojej pierwotnej formie został wyhodowany przez szwajcarskich mnichów.

Jak sobie radzi w upały i mrozy

Bernardyny z racji swojej budowy i gęstej sierści doskonale radzą sobie w niskich temperaturach. Zimy i chłodne jesienie nie są dla nich żadnym problemem. Znacznie gorzej radzą sobie jednak w okresie letnio-wiosennym. Najgorętsze dni lata mogą być dla bernardyna prawdziwą katorgą i to właśnie w tym okresie należy bezustannie monitorować jego stan i zachowanie. W gorącym okresie bernardyny redukują swoją aktywność do minimum, by nie tracić zbyt wiele energii. Bardzo ważnym jest zapewnianie bernardynom przestrzeni, w których panuje chłód. Niezwykła ważna jest również zawsze pełna miska świeżej wody i butelka wody, jeżeli wybieramy się na spacer. Należy również pamiętać, że w okresie letnim powinno się zredukować racje żywnościowe. Pod żadnym pozorem nie należy okrywać bernadyna namoczoną szmatką czy ręcznikiem. Efekt będzie odwrotny od zamierzonego.

Dla kogo?

Bernardyny to niezwykle rodzinne i towarzyskie psy. Bardzo dobrze czują się wśród ludzi, do których szybko się przywiązują. Należy jednak pamiętać, że nie będą dobrym pomysłem dla osób mieszkających w małych mieszkaniach i w miejscach, które wymagają pokonania sporej ilości schodów. Ta rasa nie znosi małych powierzchni. Będzie natomiast świetnie czuł się w domach, które są wyposażone w ogródki lub zielone okolice, po których będzie mógł biegać. Nie należy decydować się na tę rasę, jeżeli nie jesteśmy w stanie spełnić powyższych warunków.

Jaką karmę wybrać?

bernardyn

Bernardyny uwielbiają jeść, ale są jednocześnie niezwykle wybredne. Dobór odpowiedniej karmy może być wobec tego dosyć problematyczny na samym początku. Warto jednak wybierać spośród karm dedykowanym dużym rasom. Karma dla bernardyna powinna być wyposażona w duże ilości mięsa oraz warzyw. Należy unikać karm z dodatkiem zbóż, bo układ trawienny bernardyna nie radzi sobie z nimi zbyt dobrze. Dzieje się tak za sprawą dosyć długiego przewodu pokarmowego, w którym kasze mogą zalegać, a następnie fermentować, co może być dla psa brzemienne w skutkach.

Minusy posiadania tego zwierzęcia w domu (jeśli są)

Największym minusem może być wszechobecna sierść, która staje się dokuczliwa, gdy nie szczotkujemy psa regularnie. Biorąc pod uwagę jednak cechy charakteru tej rasy i wszystkie zalety wynikające z posiadania takiego wiernego pupila, nie należy sierści traktować w kategoriach minusów. To zaledwie dodatek, z którym można się uporać.

Pochodzenie rasy

Bernardyn pochodzi ze Szwajcarii. Rasa ta jest uznawana za narodową w tym kraju.

Ciekawostki

bernardyn

Bernardyny od wieków są szkolone pod kątem ratownictwa górskiego. Najsłynniejszym psem ratownikiem był Barry, który urodził się w 1800 roku i podczas swojego stosunkowo długiego, bo czternastoletniego życia uratował czterdzieści osób. Charakterystyczne beczułki zawieszone na szyjach bernardynów na ogół były wypełnione lekarstwami. Dopiero w późniejszych czasach pojawiły się kreskówki MGM i Warner Brosa, w których bernardyny nosiły beczułki z alkoholem.

Cena w 2023 roku

Ceny bernardynów z rodowodem to koszt oscylujący między 2500-5000 złotych.