Fascynujące informacje i ciekawostki o Fidżi

Wody Fidżi są domem dla ponad 1500 gatunków życia morskiego.

Fidżi odwiedza od 400 000 do 500 000 turystów rocznie.

Jest jedną z tych Wysp Południowego Pacyfiku, które przypominają egzotyczny tropikalny raj. I

Fidżi ma trzy oficjalne języki – angielski, fijski z ponad 200 różnymi dialektami i hinduski. Angielskiego nauczano w szkołach, więc większość Fidżi mówi po angielsku.

Składa się z ponad 332 wysp i 500 wysepek. 110 z tych wysp nigdy nie było zamieszkanych.

Najbliżsi sąsiedzi Fidżi to Vanuatu na zachodzie, Nowa Kaledonia (Francja) na południowym zachodzie, Kermadec (Nowa Zelandia) na południowym wschodzie, Tonga na wschodzie, Franco’s Wallis i Futuna na północnym wschodzie oraz Tuvalu na północy.

Fidżi ma 28 lotnisk, ale tylko cztery z nich mają wybrukowany pas startowy.

Głównym towarowym produktem eksportowym Fidżi jest woda, która jest butelkowana z naturalnego poziomu wodonośnego i sprzedawana na całym świecie.

Fidżianie tradycyjnie utrzymywali silne tabu regulujące zachowania rodzinne. Na przykład bracia i siostry nie mogli spać w tym samym domu po osiągnięciu dojrzałości.

Tradycyjne fidżyjskie domy były budowane i zamieszkiwane w sposób odzwierciedlający status społeczny mieszkańców. Tył domu był zarezerwowany dla głowy gospodarstwa domowego, uważany był za „wyższy” społecznie niż przód domu.

W wojnie są oni w najwyższym stopniu nieustraszeni i agresywni, ale w pokoju ich usposobienie jest łagodne.

Według starożytnej mitologii Fidżi historia Fidżi rozpoczęła się w 1500 r. p.n.e., kiedy to z Taganiki na północ od Egiptu przybyły gigantyczne kajaki wojenne, niosące Lutunasobasobę i specjalny ładunek: skarby ze Świątyni Króla Solomana w Judei, w tym specjalna skrzynka nazywana „Katonikiem” oraz „Manę”, oznaczającą magię, co na Fidżi oznacza „Skrzynkę Błogosławieństw”.

W 1643 roku Holender Abel Tasman, znany z eksploracji w obecnej Australii i Nowej Zelandii, zobaczył Vanua Levu, drugą co do wielkości wyspę Fidżi, ale nie wylądował na niej.

Holendrzy i Brytyjczycy zaczęli badać wyspy w XVII i XVIII wieku. W 1874 roku Brytyjczycy podporządkowali sobie Fidżi jako kolonię i w latach osiemdziesiątych XIX wieku rozpoczęli tam zakrojoną na szeroką skalę uprawę trzciny cukrowej.

Około 57% ludności Fidżi to rdzenni Melanezyjczycy lub Polinezyjczycy, podczas gdy 37% pochodzi od indenturowanych Indian przywiezionych na wyspy pod koniec XIX wieku przez Brytyjczyków w celu uprawy plantacji trzciny cukrowej.

Ponad 80% ziemi na Fidżi nazywa się Krajem Rdzennym, który jest własnością grup wiejskich, które są wykorzystywane jako teren wiejski i rezerwat. Tylko około 10% ziemi może być dzierżawione, przekazywane lub kupowane.

Ofiara ludzka była powszechną praktyką w historii Fidżi. Podczas budowy świątyń poświęconych bogom ludzie byli poświęcani na różnych etapach budowy, a ciała zjadane.

Ksiądz Thomas Baker był metodystą misjonarzem, który odwiedził Fidżi w latach 60. Został zabity i zjedzony przez tubylców po przypadkowym obrażeniu jednego z wodzów. Popełnił błąd, przypadkowo dotykając głowy wodza, co jest obrazą równoznaczną z wypowiedzeniem wojny.

W 2003 roku potomkowie kanibali na Fidżi, którzy zjadali metodystycznego misjonarza Thomasa Bakera, formalnie przeprosili potomków Bakera.

Zgodnie z zapisami historycznymi fidżyjscy kanibale nie jedli ludzi, którzy zginęli śmiercią naturalną, tylko tych, którzy zginęli w walkach, byli uważani za dobrych na żywność.

Ciało kobiet było uważane za delikatniejsze i smaczniejsze od ciała mężczyzn. Najchętniej wybieranymi częściami ciała ludzkiego do jedzenia były ręce nad łokciami i nogami.