Ciekawostki oraz informacje o Aleksandrii w Egipcie
Aleksandria, drugie co do wielkości miasto w Egipcie, znane jako „Perła Morza Śródziemnego”, ma atmosferę bardziej śródziemnomorską niż bliskowschodnią. Jego atmosfera i dziedzictwo kulturowe dystansuje go od reszty kraju, choć w rzeczywistości jest to tylko 225 km od Kairu.
Założona przez Aleksandra Wielkiego w 331 r. p.n.e. Aleksandria stała się centrum kultury przez wieki i pozostała stolicą Egiptu przez prawie tysiąc lat. Aleksandria znana była ze swojej latarni morskiej Faros, jednego z siedmiu cudów starożytnego świata, największej biblioteki w starożytnym świecie oraz katakumb Kom el Shoqafa.
W otoczeniu burzliwych relacji między Kleopatrą i Markiem Antonym, Aleksandria była również ośrodkiem nauki w starożytnym świecie. Ale starożytna Aleksandria upadła, kiedy Napoleon znalazł słabo zaludnioną wioskę rybacką. Aleksandria przyjęła nową rolę, jako punkt ciężkości egipskiej ekspansji handlowej i morskiej. Osiedliły się tu pokolenia imigrantów z Grecji, czy Włoch, które uczyniły miasto synonimem handlu i kosmopolityki .
Niegdyś jedno z najbogatszych miast na świecie, wieki podbojów, klęsk żywiołowych i modernizacji zmieniły się na zawsze – ewoluowała Aleksandria. Jest to jednak nadal jedno z największych miast w Egipcie i największy port morski w tym kraju, przyjmujący zarówno turystów krajowych, jak i zagranicznych.
Chociaż odkryto ją przypadkowo w 1997 roku, nekropolia Gabbari jest jedną z największych na świecie i sięga 3 p.n.e. Archeolodzy odkryli wiadomości pozostawione przez rabusiów grobowych.
Chociaż starożytna Wielka Biblioteka Aleksandrii została zniszczona, w 2002 roku ukończono budowę nowej biblioteki o nazwie Biblioteka Aleksandrina. Wewnątrz znajduje się czytelnia, która może pomieścić 2500 czytelników i osiem milionów książek, trzy muzea, planetarium, różne wystawy i cykl wydarzeń kulturalnych.
Aleksandria posiada najstarszy system tramwajowy w Afryce z 1860 roku, co czyni ją jedną z najstarszych na świecie. Główna linia była najpierw ciągnięta przez konie, następnie parowa, a w końcu zelektryfikowana w 1902 roku.
Nowoczesne miasto rozciąga się na 40 km na wschód i zachód wzdłuż wapiennego grzbietu o szerokości 1,6-3,2 km, który oddziela jezioro solne Maryūṭ, lub Mareotis-now częściowo osuszone i uprawiane – od stałego lądu egipskiego.
Przeważający północny wiatr, wiejący z nad Morza Śródziemnego, daje Aleksandrii wyraźnie odmienny klimat od klimatu pustynnego głębi kraju. Lata są stosunkowo umiarkowane, choć wilgotność może rosnąć w lipcu i sierpniu, najcieplejszym miesiącu, kiedy średnia temperatura osiąga 31°C.
Zimy są chłodne i naznaczone przez serię gwałtownych burz, które mogą przynieść ulewne deszcze, a nawet gradobicie. Średnia dzienna temperatura w styczniu, który jest najzimniejszym miesiącem, wynosi 18 °C.
Aleksander Wielki wybrał miejsce na Aleksandrię i zaplanował granice. Dinokrates z Rodos zorganizował miasto. Naukowcy uważają, że 400 tys. osób mogło mieszkać w starożytnym Aleksandrii, chociaż szacunki liczby ludności mogły być błędne, ponieważ archeolodzy nie wydobyli jeszcze całego miasta.
Kiedy imperium rzymskie rozpadło się, Egipt był częścią Cesarstwa Bizantyjskiego. Arabowie podbili Aleksandrię pod koniec VII wieku. Naukowcy mieli trudności z poznawaniem miasta w każdej fazie jego istnienia, z powodu miasta które obecnie tam się znajduje. Archeolodzy kontynuują prace wykopaliskowe i rzucają więcej światła na historię starożytnej Aleksandrii.
Dowody wskazują, że kultura starożytnej Aleksandrii była mieszanką idei egipskich i greckich. Ptolemeusze przywieźli rzeźby i dzieła architektoniczne z Heliopolis, aby udekorować miasto. Połączyli greckich bogów z bóstwami egipskimi, a także ustanowili nowego boga, Serapisa. Jego atrybuty pochodziły od kilku bogów greckich i egipskich.
Aleksandryjczycy ozdobili swoje groby scenami greckimi i rzymskimi. Naukowcy znaleźli grobowce z obrazami, które łączyły dwa style artystyczne.
Czytaj dalej: Co warto zobaczyć w Egipcie w jeden dzień lub weekend