Szpic miniaturowy (pomeranian) – charakterystyka, opis, żywienie i cena

Szpic miniaturowy to niewielka rasa psa, która zdobyła popularność jako najlepszy pies do towarzystwa. W niniejszym tekście poświecimy odrobinę miejsca na niezwykle ciekawą rasę psa. Chodzi tutaj mianowicie o Szpica miniaturowego, który jest też określany mianem pomeranian. Mamy w tym przypadku do czynienia z pociesznym pieskiem, który ma zawsze wiele chęci do zabawy.

Z uwagi na bardzo atrakcyjne umaszczenie niejednokrotnie wywołuje on duże zainteresowanie osób postronnych. Chociaż jest to stosunkowo niewielki piesek, to odznacza się wyrazistym usposobieniem. Już te kilka zdań na temat bohatera naszego tekstu powinno zainteresować nim wiele osób. Stąd też zachęcamy do dalszej lektury, która z pewnością będzie owocna.

Opis i charakterystyka rasy

Rasa Pomeranian to niewielkie psy, które odznaczają się kwadratową sylwetkę. Chodzi w tym przypadku o to, że zarówno wysokość w kłębie, jak i też długość tułowia są w zasadzie tych samych wymiarów. Jest to zwierzę pełne gracji do tego poruszające się niezwykle lekko. Ma on charakterystyczną lisią głowę o nie wielkich rozmiarach. Oczy są są małe, a uszy blisko osadzone. Do tego dochodzi lekko puszysty i zakręcony ogonek, który unosi się nad grzbietem.

Psy te są pełne energii i szalenie lojalne wobec domowników nie będzie przesadą to, że cenią sobie one noszenie na rękach przez opiekunów. Dla ich dobra warto z tym nie przesadzać, gdyż powinny stać również na własnych nogach. Wyróżnia je serdeczna i łagodna natura.

Tryb życia

Nie jest tajemnicą, że szpice miniaturowe to wręcz idealne psy do życia w mieście i prebywania w mieszkaniu. Wynika to w głównej mierze z ich niewielkich gabarytów oraz prowadzonego trybu życia. Co więcej, są to psy niepotrzebujące jakoś specjalnie dużo ruch. Zatem bez większych problemów mogą one zadowolić się wszelkiego typu zabawami w przestrzeni mieszkalnej.

Sierść i umaszczenie

Szpic miniaturowy jest psem o charakterystycznej sierści. Mamy tutaj do czynienia z gęstym podszerstkiem oraz występującej na niej warstwie okrywowej z długim i odstającym włosiem. Psy te mogą mieć różną barwę swojego umaszczenia, a wśród tych najczęściej występujących barw warto wyróżnić zwłaszcza te: czarne podpalane, szare, białe, jasnobrązowe, łaciate, czarne, kremowe, brązowe, pomarańczowe i szare cieniowane.

Rozmiary i waga

W przypadku dorosłych psów mamy do czynienia z wymiarami w granicach 18-30 cm, co jest przede wszystkim zależne od odmiany i budowy psa. Optymalna waga Pomeranianów to z kolei około 2 kg w przypadku dorosłego pieska, a 2-2,5 kg, jeśli mówimy o suczce.

Charakter i zachowanie

Każdy przedstawiciel rasy szpic miniaturowy jest wiernym i oddanym dla swojego opiekuna. Z kolei dla wszystkich osób postronnych jest bardzo nieufny. Zdolność ta często jest wykorzystywana do tego, że instynktownie przyjmuje on rolę stróża.

Usposobienie, a szkolenie

Psy te potrzebują do opieki kogoś, kto może pochwalić się doświadczeniem. Co więcej, trzeba mu poświecić nieco uwagi. Dzięki temu, że pomeranian zostanie należycie ukierunkowany w swoim procesie szkolenia, to późniejsze spędzanie z nim czasu da nam multum frajdy i satysfakcji.

Trzeba w tym miejscu nadmienić, że szpic miniaturowy jest bardzo inteligentnym pieskiem, który jak tylko dostrzeże jakąś słabość lub niekonsekwencję u opiekuna, to będzie to każdorazowo chciał wykorzystać do swoich celów.

Ile żyje

Długość życia pomeranianów bywa różna, ale jeśli mówimy o zdrowym i nie uskarżającym się na zdrowotne problemy przedstawicielu tej rasy to spokojnie jest on w stanie przeżyć 12-16 lat.

Jak dbać o jego zdrowie?

Jeśli przyjęliśmy pod swój dach pieska opisywanej rasy w niniejszym tekście, to z całą pewnością będziemy dążyli za wszelką ceną do tego, aby zadbać o zdrowie pieska. W tym też celu zalecane są cykliczne kontrole pazurków, oczu i uszu zwierzęcia. Musimy pamiętać, że pomeraniany odznaczają się tendencją do tego, że na ich uzębieniu odkładania się sporo kamienia. Do tego często borykają się one z wieloma schorzeniami stomatologicznymi. W kwestii pazurów warto je przycinać średnio dwa do trzech razy w miesiącu.

Nie zaniedbując powyższych zaleceń szybko, dostrzeżemy, że szpic miniaturowy należy raczej do mało podatnych psiaków na problemy zdrowotne. Jednak pamiętajmy o tym, aby stale poddać go opiece weterynaryjnej i zgłaszać się na obowiązkowe szczepienia.

Najczęstsze choroby

Tak jaz już to zostało, wspomniane powyżej przedstawiciele pomeranianów to raczej zdrowe psy. Z drugiej jednak strony maksymalne i gwałtowne miniaturyzowanie ras nie jest czymś, co korzystnie oddziałuje na zdrowie psa. Tym samym dobrze jest nie zapominać o opiece medycznej i profilaktyce.

Jeśli mowa jest o najczęściej dopadających te psy chorobach to mówimy o:

– nietolerancjach pokarmowych,

– hipoglikemii,

– kamieniu nazębnym i problemach z dziąsłami,

– choroby oczy w tym np. zaćma lub postępujący zanik siatkówki (PRA),

– łysienie X,

– zapadanie się tchawicy,

– zwichnięcie rzepki.

Cechy szczególne

Szpice miniaturowe zaliczają się do czworonogów, które odznaczają się nieograniczonymi wręcz pokładami energii. Maja serdeczną naturę i bardzo lubią być na rękach właściciela.

Pielęgnacja

Chcąc być dobrym opiekunem naszego szpica to w żadnym razie, nie możemy zapomnieć o tym, aby regularnie oddawać go zabiegom pielęgnacyjnym. Jednym z tych elementów jest, chociażby rozczesywanie sierści, co w wielu przypadkach bywa czasochłonne. Jeśli zależy na tym, aby sierść pupila nie wypadała mu zbyt intensywnie, to trzeba ją regularnie trymować. Chodzi tu oczywiście o znane wszystkim pozbywanie się już obumarłej sierści. Kapać pupila tej rasy należy raz na miesiąc.

Jak szczotkować?

Chcąc przystąpić do przeczesywania sierści naszego psa, warto użyć grzebienia, który zawiera rzadkie uzębienie. W ten sposób zapobiegniemy tworzeniu się kołtunów.

Wypadanie włosów/sierści

Do wypadania sierści u naszego pomeraniana dochodzi przynajmniej dwa razy do roku. Jest to tzw. proces linienia i wtedy też w mieszkaniu może być całe mnóstwo jego sierści. Do tego suczki mają też tendencje do gubienia sierści po porodzie i cieczkach. Warto wówczas zaopatrzyć się w zapas cierpliwości i wysokiej jakości szczotkę.

Alergicy

Analogicznie jak w przypadku innych psów tak również szpic miniaturowy może uczulić. Dzieje się tak za sprawą występującej u tej rasy bogatej okrywie zwierającej gęsty podszerstek.

Hodowla i szczeniaki

Musimy mieć świadomość tego, że przodkami pomeranianów są psy wykazujące się sporą niezależnością oraz ponadprzeciętnym upodobaniem do łowiectwa. Tym samym potrzebny jest ktoś, kto okiełzna te psy na tle, aby nie było z nimi problemów wychowawczych. Lubią one zabawy, przeciąganie, pogoń i szarpanie.

Jak sobie radzi w upały i mrozy

Za sprawą tego, że szpice miniaturowe dysponują dwuwarstwową sierścią, to dobrze znoszą zmienną aurę. Jednakowo dobrze radzą sobie w zimne, jak i upalne dni. Warto jednak mieć na baczeniu to, że nie sprawdzają się one w charakterze psów podwórkowych. Pamiętajmy też o tym, aby w porze letnie piesek ten miał zagwarantowaną przestrzeń z zacienieniem. Z kolei podczas mrozów powinniśmy zabezpieczyć mu opuszki łap.

Dla kogo?

Szpice miniaturowe to psy, które wykazują się niemałym poziomem energii. Do tego uwielbiają wręcz przebywać w centrum uwagi. Z jednej strony jest to piesek bardzo niezależny, a z innej zaś wymaga regularnej pielęgnacji i opieki. Jest bardzo elastyczny, jeśli chodzi o warunki bytowania. Zatem może przebywać w niewielkiej kawalerce, jak i też w domu. Do tego jest to niewielkich rozmiarów psiak, co pozwala na dużą elastyczność w podróżowaniu z nim.

Jaką karmę wybrać?

Z całą pewnością każdemu opiekunowi leży na sercu dobro swojego pupila. Tym samym powinni oni dostarczać zwierzęciu możliwie najlepszej karmy. W przypadku szpica miniaturowego powinno się uwzględniać jego tendencję do nadwagi, przypadłość związaną z wybrzydzaniem, a także problematyczne nietolerancje pokarmowe. Do tego opiekun musi również brać pod uwagę zapalenia dziąseł i występujący kamień. Mając to wszystko na uwadze optymalnym wyborem, powinna stać się bezzbożowa karma mokra, która zawiera możliwie dużo mięsa w składzie.

Minusy posiadania tego zwierzęcia w domu

Jak każdy zwierzak ma swoje atuty, jak też pewną dozę mankamentów. W kontekście opisywanych w niniejszym artykule pomeranianach mamy do czynienia głównie z nadmiernym szczekaniem oraz dużym uporem z ich strony.

Pochodzenie rasy

Szpic miniaturowy, który jest najczęściej nazywany też pomeranianem albo szpicem niemieckim miniaturowym. Jego krajem pochodzenia są Niemcy. Za ich przodków uważa się psy torfowe, które to żyły z człowiekiem jeszcze w epoce kamiennej. Omawiany tutaj przedstawiciel szpiców jest tym najmniejszym, co jednocześnie oznacza, że jest jednym z najmniejszych psów pierwotnych.

Historia rasy

Tak jak to już ustaliliśmy psy te są powszechnie, zaliczane do najstarszych ras na naszym globie. Ich praojcem był pies torfowy z epoki kamiennej. Jeśli zaś chodzi o samego psa rasy pomeranian, to rasa ta jest datowana na XIX wiek. To właśnie w tyn okresie na Pomorzu zaczęto intensywną hodowlę tych psów. W połowie tego samego wieku ich popularność rozprzestrzeniła się po całej praktycznie Europie. Jednak zdecydowanie najpopularniejsze szpice były w Niemczech i Anglii. Tam też dominowały one jako psy dla wyższych sfer i przeznaczone były typowo do towarzystwa.

Ciekawostki

Wiele osób może być mocno  zaskoczone faktem, że jednymi z przodków tych psów były husky, alaskan malamut czy samoyed.

Z katastrofy najsłynniejszego statku świata, czyli Titanica udało się uratować kilka szpiców miniaturowych.

Jednym z popularniejszych profilów w mediach społecznościowych był ten należący do nieżyjącego już przedstawiciela opisywanej tu rasy. Pieska o imieniu Boo śledziło przeszło 16 mln osób na całym świecie.

Czytaj więcej: ciekawostki o szpicach miniaturowych

Cena w 2023 roku

Każdy, kto, chociażby mieć w swoim domu szpica miniaturowego powinien zdawać sobie sprawę z tego, że koszt szczeniaczka jest zróżnicowany. Bywają okazje liczące sobie za szczenię około 3000 zł, lecz za renomowane okazy z miotów po utytułowanych rodzicach mogą przekraczać ową kwotę i trzykrotnie. To sporo, lecz z drugiej strony cena szczenięcia to nie fanaberia właścicieli, ale nakłady poniesione na leczenie weterynaryjne, profilaktykę, jedzenie, czy też opiekę nad matką przez całe jej życie.