Ciekawostki

Kot Sfinks Kanadyjski – Wszystko o Sfinksach Kanadyjskich 🐾

sfinks kanadyjski

Sfinks kanadyjski jest protoplastą większości współczesnych „nagich” kotów. Przez wielu uważany jest za niesamowicie pięknego, przez niektórych jednak za odrażającego.

Kot ten pochodzi przeważnie od kanadyjskiego kota domowego i występuje głównie w Ameryce oraz Europie. Jego inną nazwą jest Canadian Hairless. Pochodzi on od kotki, która w 1966 roku, w wyniku samoistnej mutacji, urodziła całkowicie pozbawione sierści, młode. Kociaka nazwano Prune, od angielskiej „suszonej śliwki”.

Jak dbać o zdrowie sfinksa?

Najważniejsza jest regularna pielęgnacja oraz wizyty u weterynarza. Jeżeli zdecydujemy się na wychodzenie z kotem na dwór, należy przed każdym wyjściem dokładnie zwierzaka zabezpieczyć. Są one bowiem narażone na poparzenia słoneczne, dlatego właściciel musi przed wyjściem nasmarować zwierzaka dokładnie kremem z filtrem. Najlepsze są kremy z filtrem dla dzieci, idealnie sprawdzą się w przypadku kota sfinksa. Zimą, przed wychodzeniem na mróz, należy zaopatrzyć się w ubranko dla pupila, najlepiej wykonane z delikatnej tkaniny oraz ciepło wyłożony transporter.

Regularnie należy myć uszy sfinksa, nadmiar wydzieliny powinno wyciągać się z małżowiny usznej za pomocą wilgotnego wacika. Można nasączyć go dodatkowo tłuszczem, na przykład witaminą A, dzięki czemu nie podrażnimy niepotrzebnie ucha sfinksowi. nie wolno jednak uszu czyścić zbyt często, prowadzić to może do stanów zapalnych i podrażnień. Przemywać należy również oczy, wacikiem namoczonym wodą przegotowaną, ponieważ brak rzęs sprawia, iż oczy kota często łzawią.

Upały i mrozy, a sfniksy

Sfinksy nie są zmiennocieplne, źle przeżywają zmianę temperatury. Nie lubią one ani upałów, ani mrozów. Podczas upałów należy wychodzić z nimi na krótko, na zewnątrz oraz smarować je kremami z filtrem dla dzieci. Podczas mrozów natomiast należy ubierać im ubranka z delikatnej tkaniny i dbać o to, aby nie przebywały w zimnych pomieszczeniach lub tam, gdzie dociera przeciąg.

Cena sfinksa w 2023 roku

Sfinks kanadyjski, który posiada legalny rodowód FPL kosztować będzie od 1500 do 3000 zł, a nawet więcej. Miesięczne utrzymanie tego kota również nie jest tanie, trzeba przygotować się na wyrzeczenia.

Charakterystyka i opis sfinksa kanadyjskiego

mały sfinks

Są to koty niezwykle dumne i eleganckie, a także nieczęsto spotykane. Sfinksy uwielbiają towarzystwo ludzi, są bardzo przyjazne i czułe, czego po kotach ludzie raczej nie mogą się spodziewać. Jest to totalny wyjątek od reguły.

Usposobienie, a szkolenie kota?

Koty te uwielbiają się bawić, są aktywne i energiczne, jednak, jak to koty, ciężko je wytrenować. Potrafią jednak słuchać, są inteligentne i jeżeli właściciel jest na tyle cierpliwy, aby nauczyć czegoś swojego kota, po pewnym czasie przyniesie to wyczekiwane skutki.

Minusy posiadania sfinksa w domu

  • pielęgnacja musi być regularna, jest czasochłonna,
  • nie nadają się one dla początkującego kociarza,
  • nie przeżyje bez pomocy człowieka, źle znosi samotność,
  • sfinks jest kotem głośnym,
  • nie nadaje się on na kota wychodzącego,
  • jest on drogi w utrzymaniu,
  • trzeba uważać, aby kot się nie przeziębił lub nie przegrzał.

Umaszczenie sfinksa kanadyjskiego

młody kot

Sfinksy kanadyjskie sierści nie posiadają, na ani jednym kawałku swojego ciała. W niektórych miejscach można zauważyć szczątki futra, na końcu ogona lub na brzuchu, jednak u bardzo małej ilości osobników. Delikatny meszek pojawi się u większości na pyszczku, stopach, grzbiecie, uszach, ogonie. Ich skóra jest ciepła w dotyku, kiedy przytula się do człowieka ten może poczuć ogromną bliskość ze swoim pupilem. Niektóre miejsca skóry są pofałdowane, w okolicy stawów tylnych, barków, szyi oraz głowy. Im więcej sfinks ma fałd tym cenniejszy jest on dla hodowli. Nie zaobserwowano u nich również raczej wąsików, u niektórych osobników widoczne są jedynie resztki. Wszystkie kolory ich maści są możliwe.

Alergicy, a kot sfinks

Jego skóra produkuje białko, które uczula i powoduje swędzenie oczu, łzawienie, swędzenie gardła. Niektóre typy alergii uczulone są również na ślinę zwierząt, dlatego warto zbadać ją pod tym kątem.

Ciekawostki

  • Kiedy dotykamy sfinksa odczuwamy wrażenie, jakbyśmy dotykali zamsz.
  • Koty bezwłose są aż o cztery stopnie cieplejsze od kotów zwykłych! Niektórzy właściciele mówią, że przytulanie się do takiego kota momentalnie zamyka oczy i usypia.
  • Sfinksy przez to, że nie mają sierści, mogą doznać poparzeń skóry. Najbardziej narażone są pofałdowane miejsca.
  • Im więcej fałd na skórze sfinksa tym cenniejszy jest on dla hodowli.
  • Sfinksy uwielbiają zabawki-łamigłówki. Lubią, kiedy muszą wysilać swój mózg. Uwielbiają wyzwania i zabawy pozwalające na atletykę mózgu.

Czytaj dalej ciekawostki o kotach rasy sfinks

Najczęstsze choroby

  • skłonność do patologicznych skurczów mięśni, którą odziedziczyły koty po przodkach rasy rex,
  • sfinksy są wrażliwe na zmiany temperatur,
  • łatwo się przegrzewają oraz przeziębiają,
  • narażone są na raka skóry, z powodu braku sierści, jeśli wystawiany jest dłużej na szkodliwe promienie UV,
  • często zdarzają się choroby serca – kardiomiopatia przerostowa, dysplazja zastawki mitralnej.

Hodowla i kocięta

kot na pościeli

Hodowla nie zawsze jest opłacalna, większość ludzi nie chciałoby mieć takiego kota, uważają, że jest on brzydki i nienaturalny. Jeśli jedna zdecydujesz się na hodowlę to nawet za jednego kota można dostać świetną kwotę. Kiedy pojawią się kocięta, właściciel musi być przygotowany na to, że będzie musiał bardzo zaangażować się w opiekę nad nimi. Pielęgnację należy przeprowadzać już od małego, kotce matce również trzeba będzie pomóc.

Dla kogo jest sfinks?

Sfinksy są idealnymi kotami dla ludzi, którzy chcą mieć w swoim domu prawdziwą, kocią maskotkę. Rasa ta jest spełnieniem marzeń dla ludzi, którzy od zawsze chcieli poprzytulać się ze swoim kotem, a ten wtedy uciekał, albo ich drapał. W przypadku sfinksów taka sytuacja nie będzie miała miejsca!

Sfinksy są świetnym wyborem dla rodzin z dziećmi, uwielbiają maluchy i kochają towarzystwo większej grupy ludzi.

Tryb życia kota

Uwielbia przebywać z ludźmi, aktywnie uczestniczy on w życiu domowym, raczej nie lubi chodzić własnymi drogami, woli być ciągle między swoją rodziną. Nie stresuje go pobyt w nowych miejscach, jeżeli towarzyszy mu jego pan. Lubi on poleżeć, ale także bawić się, głównie z dziećmi. Nie może być on odseparowany od ludzi, uwielbia towarzystwo innych, także innych zwierząt.

Charakter sfinksa kanadyjskiego

Koty te są niesamowicie czułe, łagodne, przyjazne i towarzyskie, co niektórych może wprawić w szok. Uwielbiają one towarzystwo ludzi i innych zwierząt, są przy tym bardzo kontaktowe i inteligentne, czują się członkiem rodziny i są bardzo aktywne w życiu domostwa. Sfinksy kanadyjskie nie znoszą samotności, są również nieagresywne, bardzo rzadko wyciągają one pazury. Rasa ta bardzo przywiązuje się do człowieka, potrafi również bardzo tęsknić i wylewnie widać się z właścicielem, jeżeli ten zniknie mu na parę chwil z oczu.

Sfinksy są również niesamowicie ciekawskie i odważne, uwielbiają nowe miejsca, jeżeli jest przy nich wówczas ich człowiek. Lubią też podróżować, poruszanie się samochodem nie sprawia im żadnego problemu, nie miewają kłopotów żołądkowych podczas jazdy, nie boją się też.

Sfinksy uwielbiają być przytulane, głaskane, kochają siedzieć na kolanach, a nawet spać ze swoim właścicielem.

Rasa ta potrafi bardzo głośno mruczeć. Skala dźwięków, jakie z siebie wydaje, jest bardzo bogata. Mruczy on wtedy, kiedy potrzebuje pieszczot, miałczy, kiedy chce jeść. Wszystkie swoje potrzeby aktywnie komunikuje właścicielowi.

Kocięta są niesamowicie aktywne i energiczne, uwielbiają się bawić, chcą być ciągle w ruchu. Właściciel może wówczas obawiać się, iż chorują one na ADHD, jednak z wiekiem ta ogromna aktywność zacznie zanikać. Zwierzę jednak nadal pozostaje aktywne, jednak wtedy wydaje się to być zdrową aktywnością, które każdy osobnik potrzebuje.

Sfinks uwielbia bawić się z dziećmi, dobrze znosi obecność innych zwierząt, lubi między nimi przebywać, nie wszczyna konfliktów. Z łatwością zaprzyjaźnia się on z każdym, nie pozwoli właścicielowi o sobie zapomnieć, bardzo często okazywać mu będzie swoją dozgonną, kocią miłość.

Jaką karmę wybrać?

mały sfinks kanadyjski

Sfinksy są prawdziwymi żarłokami, wymagają wysokoenergetycznego, wartościowego pożywienia, które będą pochodzić od firm renomowanych. Ich organizm musi być w stanie produkować duże pokłady ciepła, dlatego ważne jest dobre, wysokiej jakości jedzenie. Można również wprowadzić w jadłospis kota odpowiednio suplementowaną dietę BARF.

Rozmiary kota

Wielkościowo są średnie, samce są widocznie większe od samic. Samice ważyć będą w okolicach 3-4 kg, samce natomiast 4-7 kg.

Pielęgnacja

Czyszczenie oczu i uszu opisane jest powyżej.

Sfinksy są rasą niełatwą w pielęgnacji. Wymagają one częstych kąpieli oraz ochrony przed mrozem i słońcem, dlatego ich właściciel zmuszony będzie do uzbrojenia się w tym przypadku w cierpliwość. Skóra sfinksa posiada gruczoły łojowe, które produkują substancję chroniącą skórę przed czynnikami zewnętrznymi. Jest to taki sam proces, jak u ludzi. Jej nadmiaru należy się pozbywać, dlatego kota trzeba regularnie przemywać nawilżanymi chusteczkami, najlepiej tymi, które przeznaczone są dla dzieci. Sfinks kanadyjski, którego umaszczenie jest jaśniejsze, wymaga kąpieli częściej, ponieważ bardziej widać na nim brud i kurz. Na jego ciele również gromadzi się więcej sebum i jest ono bardziej widoczne, niż u ciemniejszych kotów.

Częstotliwość kąpieli zależy od właściciela oraz potrzeb kota, niektóre z nich należy kąpać raz w tygodniu, niektóre co 2-3 tygodnie. Do kąpieli polecane są szampony dla niemowląt, na przykład Bambino. Sfinksy warto od najmłodszego wieku przyzwyczajać do kąpieli, jest możliwość, że nawet ją polubią. na dnie czystej wanny lub brodziku prysznica, właściciel powinien położyć czysty ręcznik, który będzie chronił zwierzę przed poślizgnięciem. Napuszczamy ciepłą wodę, około 32-36 stopni Celsjusza. Warto w tym przypadku kupić termometr do wody dla niemowląt. Wodę nalewamy na wysokość około 20 cm. Jeżeli nie przyzwyczajony został wcześniej kot do napuszczania nowej wody podczas kąpieli nie należy tego robić, szum może go wystraszyć i może dojść do nieprzyjemnej sytuacji. Podczas kąpieli warto kotu do uszu włożyć waty, ochronią go one przed nalaniem się wody do wnętrza. Mycie warto rozpocząć od okolic głowy, najpierw oczy, pysk, potem tułów, kończyny i ogon, na samym końcu przechodzimy do miejsc intymnych. Sfinksa najlepiej myć za pomocą gąbki, każdorazowo nowej. Umytego sfinksa wycieramy do sucha ręcznikiem, nie należy mocno trzeć jego skóry. Po kąpieli powinien on przebywać w ciepłym pomieszczeniu, w którym nie ma przeciągów.

Długość życia sfinksa

Koty średnio dożywają 14 roku życia.

Historia i pochodzenie

Najwcześniejsze wzmianki o bezwłosych kotach pojawiły się około 100 lat temu. W pierwszej połowie XX wieku informacje o takich osobnikach zaczęły docierać z Nowego Meksyku, Australii, Francji, Maroko, USA. Pierwsze bezwłose kocie, które zainspirowało powstanie rasy sfinks, odkryto w roku 1966, w Toronto, w Kanadzie. Urodziło się ono w zwykłym mocie, kotów krótkowłosych, wskutek spontanicznej mutacji genetycznej. Początkowo rasę tą nazywano „księżycowymi kotami”, „nagimi kotami kanadyjskimi”. Rasa nazwę „sfinks kanadyjski” otrzymała wówczas, kiedy podczas narady na ich temat, łysy kot usiadł na stole w pozycji egipskiego Sfinksa.

Z powodu zbyt intensywnych krzyżówek zaczęły one miewać ogromne problemy zdrowotne, na tle genetycznym. Rasę wycofało CFA w roku 1971, sfinks kanadyjski przestał istnieć. W 1975 roku jednak, w Wadenie, znowu, ze zwykłego miotu, urodził się całkowicie łysy kot, któremu dano na imię Epidermis. Rok później przyszła na świat naga kotka Dermis, również pochodząca ze zwykłego miotu kotów krótkowłosych. Oba koty trafiły w ręce Kim Mueske, która ponownie uruchomiła hodowlę tej rasy. Kocięta szybko wzbudziły zainteresowanie hodowców.

Istnieją również sfinksy w typie amerykańskim, które wyglądają inaczej, mają one krótsze głowy, ponieważ były krzyżowane tylko z rexami devońskimi oraz amerykańskimi kotami krótkowłosymi. Hodowcy w Europie krzyżowali sfinksy z kotami o rasach: syberyjska, orientalna, niebieska, rosyjska.