Ciekawostki

10 znanych osób, które zginęły na Titanicu

Edward J Smith
źródło: LittleTony87 / New York Times / Wikipedia

Dziewiczy rejs Titanica pasażerowie poszczególnych klas traktowali w inny sposób. W trzeciej klasie zdecydowaną przewagę stanowili emigranci, którzy uznali, że Stany Zjednoczone są ich miejscem na Ziemi i tam odnajdą godną pracę oraz szczęście. W klasach drugiej i pierwszej było więcej osób, które odbywały podróże służbowe lub, w przypadku najbogatszych, podróżowali dookoła świata. Dla krezusów z pokładu Titanica rejs tak luksusowym statkiem był po prostu kosztowną przygodą. Pośród śmiertelnych ofiar katastrofy znalazło się sporo osób popularnych, których śmierć wstrząsnęła opinią publiczną.

1. Jan Jakub Astor IV

Jan Jakub Astor IV pochodził z wysoko cenionej rodziny przedsiębiorców, a jego pradziadek był pierwszym milionerem w Stanach Zjednoczonych. Przynależność do takiej rodziny zobowiązuje, dlatego Jan Jakub Astor IV podtrzymywał rodzinną tradycję i został właścicielem najbardziej nowoczesnego hotelu w Nowym Jorku. Dwa lata przed katastrofą milioner rozwiódł się ze swoją żoną, aby ożenić się z osiemnastoletnią Madeleine Talmadge Force.

Małżeństwo chciało odpocząć od atmosfery skandalu i wyruszyło w podróż poślubną. Kiedy w 1912 roku wracali do domu na pokładzie Titanica, nie spodziewali się, że zbliża się koniec ich szczęśliwych dni. Podczas ratowania kobiet i dzieci, Jan Jakub Astro IV pomógł swojej ciężarnej żonie dostać się do łodzi ratunkowej, a sam zginął w katastrofie. Był najbogatszym pasażerem statku. Jego ciało wyłowiono dziesięć dni po tragedii.

2. Thomas Andrews Junior

Thomas Andrews Junior był znanym konstruktorem statków, jego dziełem był między innymi Titanic. W wieku szesnastu lat starał się o pracę w irlandzkiej stoczni Harland and Wolff, gdzie wkrótce został praktykantem. Po osiemnastu latach pracy został mianowany dyrektorem zarządzającym i szefem departamentu stoczni. Podobno świadomość tego, że jego statek tonie, całkowicie go oszołomiła. Postanowił zostać na jego pokładzie aż do końca, a po raz ostatni świadkowie widzieli go przy kominku w palarni dla pierwszej klasy. Nigdy nie udało się znaleźć jego ciała.

3. William Thomas Stead

William Thomas Stead był angielskim dziennikarzem i pisarzem, który parał się również modnymi w tamtych czasach seansami spirytystycznymi. Swoją sławę zawdzięczał jednak rozpowszechnieniu języka esperanto. W kwietniu 1912 roku prezydent Stanów Zjednoczonych, William Howard Taft, zaprosił go na konferencję pokojową w Carnegie Hall. Świadkowie twierdzą, że w momencie, kiedy Titanic zaczął tonąć, William Stead pomagał kobietom wsiadać do szalup, a następnie wraz z milionerem, Janem Jakubem Astorem, próbował opuścić statek na prowizorycznej tratwie. Niestety, nie udało mu się przeżyć.

4. Wallace Henry Hartley

Wallace Henry Hartley był dyrektorem orkiestry na pokładzie Titanica. Wcześniej grywał w różnych orkiestrach, w tym na pokładzie statku RMS Mauretania. Był świetnym wiolonczelistą, a cała jego orkiestra z Titanica cieszyła się gigantyczną sławą po tragicznej śmierci wszystkich muzyków, ponieważ grała do samego końca. Muzycy zostali o to poproszeni, żeby uspokoić spanikowanych pasażerów i usprawnić akcję ratunkową. Wallace Henry Hartley został wyłowiony niecały miesiąc po katastrofie, a przy nim znaleziono skrzypce kolegi z orkiestry.

5. Isidor Strauss

Isidor Strauss był żydowskim biznesmenem i kongresmenem z Nowego Jorku. Był również współwłaścicielem amerykańskiej sieci sklepów Macy’s. Isidor Strauss zginął w katastrofie wraz ze swoją żoną, osierocając pięcioro dzieci.

6. Archibald Butt

Archibald Butt był amerykańskim dziennikarzem oraz oficerem amerykańskiej armii. Był również doradcą dwóch prezydentów Stanów Zjednoczonych: Williama Howrda Tafta oraz Theodore’a Roosevelta. Aby odpocząć od problemów Białego Domu, wyruszył na sześć tygodni do Europy. Wracał do domu na pokładzie Titanica. Nie udało mu się przeżyć.

7. Jacques Heath Futrelle

Jacques Heath Futrelle był amerykańskim dziennikarzem i pisarzem. Popularność zdobyły wówczas jego powieści detektywistyczne, w których głównym bohaterem był Profesor Augustus S.F.X. Van Dusen. Wracał do Ameryki wraz ze swoją żoną, Lily, i po katastrofie zmusił ją, by zajęła miejsce w łodzi ratunkowej. Lily po raz ostatni widziała go z szalupy, kiedy stał na pokładzie Titanica i palił papierosa, patrząc w jej kierunku.

8. Charles Melville Hays

Charles Melville Hays był szefem Grand Trunk Railway, systemu kolei w kanadyjskich prowincji Quebec i Ontario oraz w kilku stanach Ameryki. Wsiadł na pokład Titanica w dużym towarzystwie najbliższych osób, między innymi z żoną, córką, zięciem i sekretarzem. Mężczyźni pomogli ratować kobiety, a sami zginęli. Ciało Charlesa Haysa zostało odnalezione i pochowano je w Montrealu.

9. Edward John Smith

Edward John Smith był pierwszym i ostatnim kapitanem Titanica. Już jako nastolatek zakochał się w morzu i zatrudnił jako chłopiec pokładowy. Pod koniec dziewiętnastego wieku zdał egzamin na patent kapitański, a z biegiem lat zyskiwał sławę i szacunek wyjątkowo dobrego i bezpiecznego kapitana. Niektórzy pływali tylko na statkach, na których właśnie on był kapitanem. Kiedy szalupy ratunkowe z pasażerami Titanica odpłynęły, wygłosił ostatni komunikat: „Spełniliście swój obowiązek, zwalniam was, ratujcie się w imię Boże”. Widziano go na mostku kapitańskim, nie zamierzał opuszczać statku. Jego ciała nigdy nie udało się znaleźć.

10. Benjamin Guggenheim

Benjamin Guggenheim był spadkobiercą przemysłowych gigantów i przedsiębiorcą. Kiedy odziedziczył rodzinny biznes, nazywano go srebrnym księciem, ponieważ wydobycie tego surowca interesowało go najbardziej. Miał apartament w Paryżu, gdzie pod pretekstem spraw służbowych, uciekał do kochanki. W 1912 roku wracał z kolejnej eskapady do Europy, by nadzorować rodzinne kopalnie. Miał zamiar wracać luksusową Lusitanią, ale statek wymagał naprawy, dlatego trafił na pokład niezatapialnego Titanica. Po zderzeniu statku z górą lodową, Guggenheim założył swój najlepszy strój, a potem widziano go, jak w towarzystwie palił cygara i pił brandy. Nie zamierzał zajmować miejsca w szalupie, które mogła zająć kobieta lub dziecko.