15 Ciekawostek o Suhaku Stepowym

Suhak stepowy to gatunek ssaka kopytnego z rodziny wołowatych, który wyróżnia się dzięki charakterystycznemu nosowi. Co warto o nim wiedzieć? Poniżej znajdują się wybrane informacje na temat suhaka.

1. Suhak stepowy istniał już w plejstocenie, a więc ponad dwa miliony lat temu. Problem z jego klasyfikacją prowadzi do sporów, a część osób uważa go za gatunek antylopy.

2. Dopiero w 2015 roku zwierzę to zaczęło być nazywane suhakiem stepowym, podczas gdy krótszą nazwę „suhak” zarezerwowano dla całego rodzaju tych zwierząt.

3. W dawnych czasach suhaki występowały na pustynnych i stepowych terenach całej Europy, Azji oraz Wysp Brytyjskich. Dziś obszar ich występowania jest znacznie mniejszy, a w warunkach naturalnych można je spotkać przede wszystkim na terenie Rosji i Mongolii. Od jakiegoś czasu gatunek ten uznawano za wymarły w Chinach, ale rozpoczęto prace nad przywróceniem ich na tych terenach.

4. Naukowcy dowiedli, że w plejstocenie suhaki występowały również na terenie Ameryki Północnej, a z kolei na przełomie XVI i XVII wieku można je było spotkać również w Karpatach Wschodnich.

5. Suhak stepowy ma około 130 centymetrów długości i 75 centymetrów wysokości. Waży około 45 kilogramów, a długość jego życia na wolności to od sześciu do dziesięciu lat.

6. Zwierzęta te mają jasną sierść, która w okresie zimowym zamienia się w jeszcze jaśniejsze futro. Najbardziej charakterystyczną częścią ciała suhaka stepowego jest przerośnięta struktura nosowa, którą nazywa sie trąbką.

7. Trąbka, czyli mięsiste zgrubienie między nosem i czołem suhaka, pozwala mu filtrować powietrze podczas letnich migracji, kiedy mają do czynienia z zanieczyszczonym pustynnym powietrzem lub stepowym pyłem.

8. Charakterystyczny nos suhaka pełni też inną ważną funkcję, a mianowicie ogrzewa krew suhaka zimą, kiedy mroźne powietrze musi mieć wyższą temperaturę zanim dotrze do płuc.

9. Suhaki tworzą duże stada, które pasą się na półpustyniach, stepach czy terenach zielonych. Unikają wyboistych terenów, ale mogą przeprawiać się przez rzeki. Kiedy rozwiną maksymalną prędkość, mogą biegać z prędkością 35 kilometrów na godzinę.

10. Okres godowy suhaków rozpoczyna się w listopadzie, a wówczas rogacze rywalizują o względy samic. Ten, który wygra, ma szansę stanąć na czele stada, w którym znajduje się od pięciu do nawet pięćdziesięciu samic.

11. W 2015 roku bardzo duża liczba suhaków zmarła na enigmatyczną chorobę. Naukowcy podejrzewają, że wiele wspólnego z tą chorobą miała bakteria pasteurella. W każdym zakażonym stadzie ginęło sto procent osobników, a do maja zginęło ponad 40 procent całej populacji. Wcześniej szacowano, że na wolności żyje około 250 tysięcy osobników, a po zarazie znaleziono aż 120 tysięcy ciał suhaków.

12. Suhak stepowy niemal wyginął na przełomie XIX i XX wieku, ponieważ bardzo chętnie na niego polowano dla mięsa, skór i rogów, z których robiono afrodyzjaki. Od 1919 roku gatunek ten objęty jest ochroną.

13. Jeśli chodzi o rosyjską populację, to zmniejszyła się ona na przestrzeni dekad z ponad miliona osobników do 50 tysięcy osobników.

14. Obecnie w Chinach żyje sztuczna populacja wywodząca się od dziewięciu osobników, które się rozmnożyły i jest już ponad sto.

15. W Polsce działają fundacje, które umożliwiają adopcję suhaka na odległość i walczą o to, aby gatunek ten przetrwał.