Ragdoll – Charakterystyka, Opis, Żywienie i Cena 🐱

Ragdolle to majestatycznie wyglądające, przepiękne koty, które na rzecz przywiązania do człowieka, zupełnie odrzuciły niezależność i słynne kocie chodzenie własnymi drogami. W przeciwieństwie do swoich kocich kuzynów innych ras, zdecydowanie pewniej czują się na kanapie, niż wspinając się na drzewa. Poziom ich ufności do ludzi jest bardzo wysoki, co wręcz może stanowić dla ragdolli zagrożenie. Skąd wywodzi się rasa, która od kilkudziesięciu lat podbija nie tylko Stany Zjednoczone, ale też Europę? Czy koty należące do tej rasy są wymagające, czy raczej ich pielęgnacja nie przysparza większych trudności? Oto garść informacji o ragdollach.

Opis i charakterystyka rasy

Przedstawiciele rasy ragdoll to niezwykle ułożone i zrównoważone czworonogi wyróżniające się spokojnym temperamentem i bardzo dużą ufnością w stosunku do ludzi. Tworzą mocną więź z opiekunem i zdarza się, że nie odstępują go niemalże na krok. Od szaleństw po meblach i drzewach bardziej cenią sobie drapak i porcję pieszczot – najlepiej serwowaną podczas siedzenia na kolanach właściciela. Koty te wykazują się bardzo dużą cierpliwością i tolerancją zarówno w stosunku do dzieci, jak również innych zwierząt mieszkających w domu. To typ domatora, który chętnie wyleguje się na balkonie. To inteligentna rasa, której przedstawiciele potrafią opanować sporo sztuczek – przynoszą rzucone im zabawki i przychodzą na wezwanie. Uwielbiają się przytulać i nie mają nic przeciwko braniu na ręce.

Przykuwają uwagę swoim majestatycznym wyglądem – półdługie futro i hipnotyzujące niebieskie oczy to elementy, które wzbudzają zachwyt. To jedne z największych udomowionych kotów. Koty mają dużą głowę i lekko zaokrąglone czoło. Uszy mają zaokrąglone końcówki i są średniej wielkości. Szczególną uwagę zwracają duże, owalne oczy w intensywnym niebieskim kolorze. Ciało jest długie, wzmocnione szerokim i mocnym kośćcem. Co ciekawe, tylne łapy są dłuższe od przednich. Ogon jest długi i puszysty, w całości pokryty futrem.

Tryb życia

To koty, których tryb życia można by opisać jako nieustanny stoicki spokój. Dopasowują się do trybu życia właściciela, choć zdecydowanie bardziej cenią sobie nieco leniwe wylegiwanie się niż wzmożoną aktywność fizyczną. Ragdolle stworzone są do tego, by być kotami domowymi, potrafią nawet dostosować swój rytm dnia do rytmu dnia właściciela. Jeżeli opuszczają mieszkanie, warto zadbać o to, by nauczyć je chodzenia na smyczy.

Sierść i umaszczenie

Każdy ragdoll po narodzinach jest biały. Umaszczenie zaczyna zmieniać się około 10 dnia życia, a barwę końcową uzyskuje dopiero gdy kończy 2-3 lata. Koty rasy ragdoll mogą mieć trzy rodzaje umaszczenia:

Colourpoint – umaszczenie podobne do tego, jakie mają koty syjamskie. Ciemnieją uszy, łapy, pyszczek i ogon
Mitted – biała broda, przednie łapki, tylne łapki oraz pas na brzuchu
Bicolour – na pyszczku widać charakterystyczny wzór nieco przypominający odwrócone „V”, kończyny oraz brzuch są białe

Każde umaszczenie występuje w 10 odmianach kolorystycznych. Najpopularniejsze odmiany umaszczenia to ciemnobrązowy, niebieski, czekoladowy, liliowy; niektóre stowarzyszenia uznają również oznaki kremowe, rude i szylkretowe. Sierść jest półdługa, miękka w dotyku, bez tendencji do tworzenia się kołtunów. Futro jest dłuższe na ogonie i karku. Tak naprawdę nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych, by okazale się prezentować – wystarczy systematyczne lecz delikatne wyczesywanie.

Rozmiary i waga

Dorosły ragdoll może ważyć nawet do 10 kg, choć najczęściej osiąga wagę 8 kg. Samica jest lżejsza – waży od 4 do 6 kg. Wysokość w kłębie kocurów to 40 cm a wysokość w kłębie kocic to około 35 cm.
Charakter i zachowanie

To wyjątkowo zrównoważona rasa, której przedstawiciele uwielbiają spędzać czas z człowiekiem. Nie są przy tym jednak natarczywe. To koty, które bardzo dobrze czują się w mieszkaniu, wychodzą raczej rzadko, pod czujnym okiem opiekunów, ponieważ są bardzo ufne, co wbrew pozorom może rodzić trudności. Koty tej rasy doskonale znoszą podróże przeróżnymi środkami transportu.

Ile żyje

Przeciętny przedstawiciel rasy żyje 15 lat, jednak odpowiednio zbilansowana dieta, ruch, przyjazne środowisko, brak stresów i regularna kontrola stanu zdrowia u weterynarza mogą wpłynąć na wydłużenie długości życia nawet o kilka lat.

Jak dbać o jego zdrowie?

Kot powinien mieć zapewnioną opiekę weterynaryjną. Konieczne są coroczne badania stanu zdrowia oraz przeprowadzenie zalecanych szczepień. Należy pamiętać o okresowych badaniach moczu, kału oraz krwi. Właściciele kotów tej rasy często decydują się na wykonanie badań przesiewowych pod kątem dziedzicznych chorób oraz testu DNA. Takie testy często wykonują hodowcy w sprawdzonych hodowlach, warto ich o to zapytać.

Najczęstsze choroby

Ragdoll to rasa hodowana od 1963 roku. Jaki ma to związek z potencjalnymi chorobami? Wciąż jest stosunkowo niewielu przedstawicieli tego gatunku, co jest tożsame z niewielką pulą genową gatunku i bliskimi stopniami pokrewieństwa pomiędzy poszczególnymi przedstawicielami rasy. Konsekwencją tego jest pokaźna liczba chorób, co do wystąpienia których koty rasy ragdoll mają zwiększone predyspozycje. Są to między innymi: choroby układu pokarmowego, choroby dziąseł, choroby serca, choroby nowotworowe, choroby nerek i układu moczowego. Z uwagi na to, wspomniany już fakt, że rasa ta jest stosunkowo młoda, nie wszystkie choroby, na które w sposób szczególny będą narażeni przedstawiciele tej rasy są już znane.

Cechy szczególne

To co zdecydowanie wyróżnia Ragdolla spośród innych ras to specyficzne zachowanie w momencie, gdy jest podnoszony. Ten duży i dosyć ciężki kot w ułamku sekundy staje się zwiotczały a jego ciało zupełnie rozluźnia się bezwładnie zwisając pomiędzy dłońmi trzymającego go właściciela. To właśnie tej cesze koty zawdzięczają swoją nazwę, wszak z angielskiego „ragdoll” to nic innego jak szmaciana lalka. Warto zwrócić uwagę na oczy kotów rasy ragdoll – są intensywnie niebieskie i wręcz hipnotyzują.

Pielęgnacja

Zabiegiem, który powinien być przeprowadzany codziennie jest przecieranie oczu naszego pupila. Robimy to bardzo delikatnie, wykorzystując w tym celu miękką szmatkę nasączoną wodą bądź solą fizjologiczną. Również uszy przemywamy zwilżonym wacikiem. Tak samo jak w przypadku ludzi, do czyszczenia uszu NIE używamy patyczków kosmetycznych!

Koty doskonale potrafią zadbać o swoje futro same. Kąpiel jest wskazana tylko wtedy, gdy futro bardzo się pobrudzi lub sierść będzie wydawała się tłusta. Czynnością, której nie można pominąć jest dokładne wyczesanie pupila przed kąpielą. Do mycia kota należy używać specjalnych kosmetyków a po kąpieli bardzo ważne jest to, by owinąć kota chłonnym ręcznikiem. Futro przedstawicieli tego gatunku jest długie, należy więc wysuszyć je suszarką równocześnie przeczesując. O czym pamiętać? Nawiew suszarki nie powinien być zbyt gorący.

Kolejnym zabiegiem pielęgnacyjnym, który powinien być przeprowadzany systematycznie jest przycinanie pazurków. Co dwa, trzy tygodnie należy delikatnie przycinać tylko przezroczystą, nieukrwioną część pazurka. Nie należy przycinać różowej części, ponieważ może to spowodować krwawienie i narazić pupila na ból.

Jak szczotkować?

Na pierwszy rzut oka sierść przedstawiciela rasy ragdoll może wydawać się bardzo kłopotliwa w utrzymaniu i pielęgnacji. Jest to jednak tylko złudne i mylące przekonanie! Sierść jest bardzo miękka, aksamitna i miła w dotyku i, na szczęście, nie zbryla się i nie kołtuni. Dokładniejszego wyczesania będą wymagały miejsca, w których włosie jest nieco dłuższe, a więc za uszami, na ogonie i na karku. Do czesania futra najlepiej wykorzystać grzebień ze stali nierdzewnej lub szczotkę pudlówkę. Czesanie powinno być delikatne, tak by kot traktował je jako formę pieszczoty.

Wypadanie włosów/sierści

Jeżeli kot jest regularnie szczotkowany przynajmniej dwa razy w tygodniu będzie gubił niewiele sierści.

Hodowla

Mimo iż rasa ta trafiła do Polski dopiero około 30 lat temu, istnieje w Polsce kilka hodowli rasy ragdoll. Przed dokonaniem zakupu należy dokładnie sprawdzić hodowlę i hodowcę. Gdzie szukać rzetelnych informacji o hodowlach? Przede wszystkim na stronie internetowej hodowli powinna być widoczna informacja o tym, że jest ona zarejestrowana w związku felinologicznym. Ponadto hodowca powinien umożliwić odwiedziny i oglądnięcie kotów oraz przedstawić dokumentację hodowlaną. Tylko kupując kota z rodowodem można być pewnym, że jego wygląd i zachowanie będzie odpowiadało charakterystyce wzorca. Decydując się na kociaka bez rodowodu musimy zdawać sobie sprawę z tego, że nasz ragdoll będzie cierpiał na jakąś chorobę genetyczną.

Jak sobie radzi w upały i mrozy

W czasie upałów ragdoll bardzo często ogranicza swoją aktywność w ciągu dnia do minimum. Stara się też jak najbardziej ochłodzić – szuka zacienionego miejsca lub stara się jak największą powierzchnią ciała rozciągnąć na zimnych płytkach. W zimie kot jak najbardziej może wychodzić na spacery, warto jednak zwrócić uwagę na to, by śnieg nie przyczepiał się do jego futerka – zbrylony śnieg obijający się o futerko może spowodować dyskomfort u kota. Co ciekawe, jeśli w zimie kot będzie regularnie przebywał na zewnątrz, kolor jego futra stanie się nieco ciemniejszy.

Dla kogo?

Ragdoll to idealny kot dla rodzin z dziećmi. Ma duże pokłady cierpliwości a poza tym jest typowym pieszczochem, który uwielbia zabawy. Potrzebuje dużo uwagi i na każdym kroku stara się towarzyszyć człowiekowi, ważne więc, by mieszkał z rodziną, która zrozumie jego potrzeby i zapewni mu wystarczająco dużo bliskości, przytulasków i uwagi.

Jaką karmę wybrać?

Wybierając karmę dla kota należy uważnie przyjrzeć się składowi wypisanemu na opakowaniu. Zarówno karma mora jak i sucha powinna zawierać białko, tłuszcz oraz niewielką ilość węglowodanów. Czego zdecydowanie należy unikać w diecie naszego pupila? Mleka (!), składników wypełniających w karmach, np.. zbóż, produktów bogatych w sód. Koty tej rasy nie powinny mieć proponowanej wyłącznie suchej karmy. W jaki sposób uzupełniać dietę ragdolla? Można zaproponować mu dobrej jakości surową wołowinę, wątróbkę wołową lub jagnięcą, serce wołowe, jagnięce lub końskie czy kawałki wieprzowe. Kotu jak najbardziej można proponować zdrowe smakołyki, jak na przykład biała ryba przyrządzona na parze.

Kot Ragdoll zjada naprawdę dużo. Potrafi upomnieć się o swoje miauczeniem, co stanowi dla właściciela wskazówkę, że kot dostał niewystarczającą porcję i w dalszym ciągu jest głodny. Trzeba jednak uważać z dokładkami – koty należące do rasy Ragdoll nie są zbyt aktywne, mogą więc popaść w niebezpieczną dla zdrowia otyłość.

Minusy posiadania tego zwierzęcia w domu

Ciężko mówić o minusach posiadania ragdolla, warto jednak wspomnieć o pewnej niedogodności mającej związek z charakterem tych zwierząt. Są to zwierzęta bardzo ufne, dlatego należy ich bardzo pilnować ponieważ podczas spaceru mogą pójść za zupełnie sobie nieznaną osobą.

Historia rasy

To jedna z najmłodszych ras kotów, powstała w Stanach Zjednoczonych w latach 60. XX wieku. Rasę zapoczątkowała kotka Josephine – na wpół dzika przedstawicielka rasy angora turecka skrzyżowana z kocurem z rasy birmańskiej. Gdy ciężarna kotka wpadła pod samochód, Ann Baker opiekowała się nią wymyślając przy okazji historię według której, za sprawą wypadku kocięta, które urodziła Josephine były nieczułe na ból a ich mięśnie stawały się wiotkie. Historia stworzona przez Ann Baker, dodatkowo podsycana i rozreklamowana, przyczyniła się do zyskania popularności przez dopiero co stworzoną rasę. Oczywiście rewelacje dotyczące nieodczuwania bólu i strachu przez koty należące do tej rasy zostały dawno obalone. Założycielka rasy starała się wykorzystać swoje 5 minut opowiadając kolejne, coraz to dziwniejsze historie dotyczące ragdolli. Ostatecznie doprowadziło to do rozłamu wśród hodowców tej rasy. Do Europy ze Stanów kociaki trafiły w 1981 roku, a do Polski rasa ragdoll trafiła w 2001 roku i od tego czasu cieszy się rosnącą popularnością, o czym może świadczyć ciągle rosnąca w Polsce ilość hodowli tych kotów.

Ciekawostki

koty ragdoll nazywa się żartobliwie psami w kociej skórze. Wszystko przez ich zamiłowanie do podążania krok w krok za człowiekiem, co jest zachowaniem typowym raczej dla psa.
Wbrew powszechnie znanej kociej naturze, ragdolle wybierają raczej bezpieczny poziom podłogi, kanapy czy ludzkich niż wspinanie się po meblach lub drzewach
Futro kotów przebywających w ciepłych pomieszczeniach jaśnieje, natomiast futro kotów, które częściej wychodzą na zewnątrz, gdy jest zimno staje się ciemniejsze.
Ragdoll podniesiony do góry staje się zaskakująco bezwładny i miękki. Założycielka rasy tłumaczyła to faktem, że kotka została potrącona będąc w ciąży. Jak jednak dobrze wiemy, urazy fizyczne nie wpływają na zapis kodu genetycznego, więc tłumaczenie to jest co najmniej szyte grubymi nićmi.
Najdłużej żyjący kot rasy ragdoll miał na imię Rags i przeżył 19 lat.
Tylne łapy przedstawicieli tego gatunku są dłuższe od łap przednich.
W Chinach posiadanie kota rasy Ragdoll świadczy o wysokim statusie materialnym rodziny
Ragdolle często wykorzystywane są jako koci terapeuci
Ragdoll z łatwością może nauczyć się chodzenia na smyczy i wcale nie jest to dla niego ujmą

Cena w 2023 roku

Za koty rasy Ragdoll trzeba zapłacić kilka tysięcy złotych. Zazwyczaj cena mieści się w przedziale 3000 – 8000 zł. Skąd taka duża rozbieżność? Wpływ na cenę ma przede wszystkim pochodzenie kota. I tak za kota rodzinnego, który nie może być prezentowany na żadnych wystawach trzeba zapłacić w przybliżeniu 3000 zł. Kot wystawowy to koszt rzędu 5000- 9500 złotych a za kota z przeznaczeniem hodowlano-wystawowym trzeba zapłacić najwięcej – tu ceny rozpoczynają się od 10000 zł. Co oprócz pochodzenia ma wpływ na cenę kota? Koszty prowadzenia hodowli, koszt szczepień, koszty uczestnictwa w wystawach kotów rasowych oraz ilość tytułów zdobytych przez kotki i kocurów na wystawach. Myśląc o zakupie kota tej rasy trzeba wziąć pod uwagę również comiesięczne wydatki, które w przypadku Ragdolla sięgają 300 zł.