Prosionek Szorstki – Ciekawostki, Informacje i Fakty

Prosionek szorstki jest lądowym skorupiakiem z rzędu równonogów. Mimo że skorupiaki kojarzą nam się głównie z morzem i oceanem, takie jak prosionek możemy znaleźć najczęściej pod kamieniem w lesie czy we własnym ogrodzie. Choć wygląda jak owalny owad w kolorze czarnym, brązowym lub pomarańczowym, jego budowa jest nieco ciekawsza.

Prosionek składa się z pancerza, podzielonego na segmenty, które pokryte są guzkami. Ma również segmentowane czułki oraz oczy, składające się z dwudziestu małych oczek.

Najczęściej mamy do czynienia z prosionkami w kolorze czarnym, brązowym i pomarańczowym. Jeśli owad jest mocno zainfekowany wirusami, może mieć barwę niebieską, ale to rzadki widok, ponieważ chore prosionki nie żyją zbyt długo.

Na szczycie czułków prosionków znajdują się receptory odpowiedzialne za węch. Dzięki nim owady potrafią znaleźć pożywienie, a najchętniej jedzą gnijące rośliny.

Prosionki występują na całym kontynencie europejskim oraz w Ameryce Północnej. Najczęściej można je spotkać w mocno nasłonecznionych miejscach, ale w kryjówkach, na przykład pod kamieniem czy kawałkiem butwiejącego drewna.

Prosionki wywodzą się od skorupiaków morskich i do dziś posiadają cechy, które umożliwiłyby im przeżycie w słonej wodzie.

U owadów chitynowy pancerz jest pokryty specjalnym woskiem, który zatrzymuje wodę w organizmie, ale prosionki są pozbawione są tej cechy, dlatego wybierają wilgotne miejsca. Potrafią za to pozyskiwać wodę z odpadów metabolicznych i z powietrza, dlatego mogły na stałe przenieść się z morza na ląd.

Ten gatunek skorupiaków nie musi wracać do morza nawet w celu rozmnażania. Jaja są składane do specjalnej torby z cienkiej błony, którą nosi samica. Tam młode rozwijają się i opuszczają ją dopiero jako maleńkie wersje swoich rodziców.

Pancerz prosionka stanowi jego szkielet, do którego od wnętrza przyczepione są mięśnie. Jest on zewnętrzną ochroną dla miękkiego ciała, a kiedy robi się za ciasny, prosionki zrzucają połowę pancerza, na jej miejscu pojawia się nowa twardniejąca warstwa, a później to samo dzieje się z drugą połową. Dzięki temu prosionki nie narażają się na niebezpieczeństwo i bezbronność.

W chwili zagrożenie prosionek, podobnie jak skulica pospolita, potrafi zwinąć się w regularną kuleczkę.

Na spodzie tylnej części ciała prosionka znajdują się tarcze, dzięki którym stworzenia te mogą oddychać. Jest to jeden z najoryginalniejszych systemów oddechowych wśród zwierząt.