Informacje o Juliuszu Cezarze

Choć jego imię zaczęło oznaczać monarchę lub władcę, Juliusz Cezar nigdy nie był cesarzem Rzymu. Najpierw jako Konsul, a następnie jako dyktator na, utorował drogę do końca Republiki i świtu Imperium.

Zwycięski generał, popularny przywódca polityczny i płodny autor. Jego wspomnienia są ważnym źródłem historycznym dla epoki.

Juliusz Cezar urodził się w lipcu 100 r. p.n.e. i otrzymał imię Juliusz Cezar

Ojciec Cezara (również Gaius Juliusz Cezar) został potężnym człowiekiem. Był gubernatorem prowincji Azji, a jego siostra wyszła za mąż za Gaiusa Mariusa, olbrzyma polityki rzymskiej.

Juliusz Cezar miał dwie siostry, obie o imieniu Julia.

Kiedy jego ojciec zmarł nagle w 85 r. p.n.e. 16-letni Cezar został zmuszony do ukrycia się. Marius był zaangażowany w krwawą walkę o władzę, którą przegrał. Aby odsunąć się od nowego władcy Sulli i jego ewentualnej zemsty, Cezar wstąpił do armii.

W 75 r. p.n.e. Cezar, a następnie w połowie lat 20. wyruszył z Rzymu na wyspę Egejską Rodos, znany ośrodek nauki, gdzie planował studiować u Apoloniusza, greckiego retoryka, którego uczniami byli między innymi Cyceroniusz, który stał się jednym z najsłynniejszych oratorów starożytnego Rzymu. Jednak w drodze do Rodos statek Cezara został porwany przez piratów u południowo-zachodniego wybrzeża Azji Mniejszej.

Cezar poślubił swoją pierwszą żonę Cornelię w 84 r. p.n.e., kiedy był nastolatkiem. W ciągu kilku lat generał Lucius Cornelius Sulla został dyktatorem rzymskiej republiki i nakazał egzekucję każdego, kogo uważał za wroga państwa.

Cornelia zmarła w 69 p.n.e., a w 67 p.n.e. Cezar poślubił Pompeję, wnuczkę Sulli. W 62 r. p.n.e., gdzie Cezar służył jako „Paptifex maximus”, czyli główny kapłan rządu państwowego, Pompeja wzięła udział w dorocznym spotkaniu rzymskiej kobiety zwanej Bona Dea („dobra bogini”), które odbyło się w domu Cezara. I

Cezar poślubił swoją trzecią żonę Calpurnię w 59 r. p.n.e., kiedy była nastolatką, i pozostał z nią w związku małżeńskim aż do jego śmierci.

W 48 r. p.n.e. Cezar udał się do Egiptu, aby odnaleźć jednego ze swoich rywali, rzymskiego generała Pompeja, a tam poznał Kleopatrę, która została uwikłana w wojnę domową z jej młodszym bratem i współrządzącą Ptolemeuszem XIII

Na pogrzebie Cezara zebrał się tłum Rzymian niższej i średniej klasy, a rozgniewany tłum atakował domy Kasjasza i Bruta. Senat nadał mu również tytuł „Boski Juliusz”.

W Rzymie doszło do walki o władzę, która doprowadziła do końca Republiki Rzymskiej. Wielki prawnuk Cezara Gajus Oktawian grał na popularności zmarłego władcy, gromadząc armię do walki z wojskami wojskowymi broniącymi Cassiusa i Bruta.

Jego zwycięstwo nad zabójcami Cezara pozwoliło Oktawianowi, który przyjął imię August, przejąć władzę w 27 r. p.n.e. i zostać pierwszym cesarzem rzymskim.

W listopadzie 2017 r. archeolodzy ogłosili odkrycie tego, co ich zdaniem było pierwszym dowodem inwazji Cezara na Wielką Brytanię w 54 r. p.n.e.

Wykopanie drogi w Ebbsfleet, Kent, ujawniło pięciometrowy rów obronny o szerokości pięciu metrów oraz pozostałości ceramiki i broni. Eksperci z Uniwersytetu Leicester i Rady Hrabstwa Kent stwierdzili, że miejsce to jest zgodne z relacjami z inwazji z tamtego okresu i pozwoliło im wskazać pobliską zatokę Pegwell jako prawdopodobne miejsce lądowania dla floty Cezara.