Dowiedz się więcej o mieście Kinszasa

Stolica Demokratycznej Republiki Konga. Jest to największe miasto Konga i jego centrum administracyjne, komunikacyjne i handlowe. Główne gałęzie przemysłu to przetwórstwo żywności i napojów, garbarstwo, budownictwo, naprawa statków oraz produkcja chemikaliów, olejów mineralnych, tekstyliów i cementu, ale życie gospodarcze miasta załamało się w latach 90. w wyniku zawirowań politycznych w kraju.

W 1881 r. Henry M. Stanley, angloamerykański odkrywca, zmienił nazwę na Kinshasa Leopoldville od swego patrona, Leopolda II, króla Belgów. W 1898 r. zakończono połączenie kolejowe z Matadi. Jego główny rozwój nastąpił po 1945 roku.

Klimat jest gorący przez cały rok, z porą suchą od maja do września i porą deszczową od października do maja.

Teren zabudowany Kinszasy podzielony jest na strefy przemysłowe, mieszkaniowe i komercyjne. Wzdłuż zachodniego krańca centrum miasta kwitnie strefa przemysłowa.

Na wschodzie leży nad rzeką dzielnica mieszkalno-administracyjna Gombe, w której mieszka większość mieszkańców Europy i elita kongijska. Znajdują się tam budynki rządu centralnego i dzielnica ambasady. Sektor wschodni, którego główną arterią jest szeroki Boulevard du 30-Juin, jest dużym obszarem handlowym. Nabrzeże, wzdłuż północnego brzegu Kinszasy, wyłożone jest nabrzeżami i dużymi magazynami.

Kinszasa i Brazzaville tworzą drugą najbliższą parę miast stołecznych.

Inżynier z miasta Thérèse Izay zaprojektował roboty, które mogłyby monitorować ruch w mieście. Początkowo roboty takie były umieszczane w dwóch miejscach w Kinszasie. Do 2015 roku w mieście działało pięć robotów.

Kinszasa jest największym na świecie oficjalnym miastem francuskojęzycznym. Oficjalnym językiem DRK jest język francuski. Dlatego też w Kinszasie szeroko mówi się po francusku. J

Francuski jest używany w prasie i publikacjach, telewizji, szkołach, dokumentach rządowych, plakatach, tablicach informacyjnych itp.

W Kinszasie jest wiele stylów architektonicznych. Wysokopiętrowe bloki mieszkalne, luksusowo wyposażone banki, sklepy oraz biura dużych korporacji i agencji rządowych charakteryzują centrum miasta. Niektóre z nich pochodzą z okresu tuż po II wojnie światowej, ale najważniejsze z nich powstały w okresie boomu gospodarczego na początku lat 70.

Ponad 20 tys. dzieci przemierza samotnie ulice miasta Kinszasa. Większość z nich to sieroty, które zostały wypędzone z domów przez krewnych lub przybranych rodziców i wylądowały na ulicach. Co gorsza, wiele z tych dzieci zostało oskarżonych o krzywdę wyrządzaną innym poprzez czary, a następnie pozostawionych samych sobie, aby utrzymać się na surowych ulicach miasta.

Miasto ma zarówno bardzo zamożne dzielnice, jak i rozległe slumsy z bardzo ubogimi lokalami mieszkalnymi. Kinszasa jest więc miastem kontrastów.

Liczba ludności Kinszasy początkowo powoli rosła (z 5.000 osób w 1889 r. do 23.000 w 1923 r.), ale szybko rosła po 1940 r.; po 1950 r. podwoiła się co pięć lat, a na początku XXI wieku zbliżała się do 5 mlm. Znaczna część wzrostu liczby ludności była wynikiem migracji kongijskich i poszerzenia granic miasta. Kinszasa ma młodą ludność. Ponad połowa ludzi ma mniej niż 22 lata, a tylko niewielka część ludności ma ponad 50 lat.