Najważniejsze ciekawostki o Pompejach i Wezuwiuszu

Miasto i mieszkańcy Pompei nie wiedzieli, że Wezuwiusz był wulkanem, ponieważ nie wybuchł przez 1800 lat.

Wezuwiusz zniszczył Pompeje, miasto na południe od Rzymu, w 79. n.e. w ciągu około 25 godzin. Ponieważ miasto zostało tak szybko zakopane przez pył wulkaniczny, miejsce to jest dobrze zachowanym ujęciem życia w rzymskim mieście. Istnieje również szczegółowy opis katastrofy zarejestrowany przez Pliniusza Młodszego, który przeprowadził wywiady z ocalałymi i zarejestrował wydarzenia w liście do swojego przyjaciela Tacitusa.

Nieco ponad 13% całkowitej populacji Pompei zginęło w początkowym wybuchu. W sumie zginęło 2 tysiące osób z populacji liczącej 15 tysięcy osób.

Na wysokości 1281 metrów i szacowany wiek 17 tysięcy lat mówi się, że Wezuwiusz wybuchł ponad 50 razy.

Ruiny Pompei odwiedzane są przez ponad 2,6 miliona ludzi rocznie.

Wezuwiusz wybuchł sześć razy w XVIII wieku, osiem razy w XIX wieku oraz w 1906, 1929 i 1944 roku. Od 1944 roku nie było erupcji.

Góra Wezuwiusz ma właściwie dwa kratery, jeden, który był oryginalnym kraterem, a drugi krater powstał, gdy szczyt góry zapadł się podczas poprzedniej erupcji.

Pompeje zostały pierwotnie zasiedlone około VII wieku p.n.e. przez ludność Oskanii, która była potomkami neolitycznych mieszkańców Kampanii – region południowych Włoch. Miasto portowe znajdowało się w doskonałej lokalizacji zarówno pod względem handlowym, jak i rolniczym. Bogata gleba wulkaniczna z wcześniejszych erupcji Wezuwiusza stworzyła pierwszorzędne tereny upraw winorośli i drzew oliwnych.

Starożytne Pompeje były szczególnie dobrze znane z produkcji własnego sosu rybnego poza miastem Garum, o którym mówił sam Pliniusz Starszy, który zginął podczas podróży ratowniczej statkiem podczas erupcji Wezuwiusza. 20.

Katastroficzna erupcja 24 sierpnia 79 r. n.e. miała trwać dłużej niż 24 godziny.

Amfiteatr Pompei jest najstarszym kamiennym budynkiem w swoim rodzaju znanym ludzkości, datowanym na rok 80 p.n.e.