50 Ciekawostek o Wiewiórkach

Wiewiórki to niewielkie, lecz urokliwe zwierzęta, które natychmiast wzbudzają sympatię i ciekawość u każdego obserwatora. A zauważyć je można nie tylko, gdy wspinają się po leśnych drzewach, lecz także wtedy, gdy biegają parkowymi alejkami. Mało kto jednakże zna większość ciekawostek związanych z tymi gryzoniami. Poznajmy zatem 50 informacji na temat wiewiórek.

1. Drapieżniki, które polują na te zwierzęta w Polsce, to między innymi kuny. Niestety również jastrzębie, puszczyki czy nawet wolno puszczane koty stanowią duże zagrożenia dla wiewiórek.

2. Wiewiórki wydrążają sobie schronienie w dziuplach drzew. Jednakże mogą też wybudować gniazdo poza dziuplą, np. w koronie drzew. Zdarza się także, iż swe gniazda tworzą chociażby na słupach elektrycznych, czy latarniach.

3. Ten gatunek gryzonia buduje swe gniazdo z gałązek oraz liści, ale korzysta także z innych przedmiotów dostępnych w otoczeniu, takich jak: sznurki czy mech. Często znajdują się tam także pióra ptaków. Jednakże wiewiórki tworzą dla siebie dwa rodzaje gniazd. Pierwsze ma je chronić przed upałem, jest zatem mało szczelne. Z kolei drugie – zimowe, jest docieplone tak bardzo, iż temperatura wewnątrz niego jest do 30 stopni wyższa aniżeli w schronieniu letnim.

4. Przestraszone wiewiórki biegną zygzakiem. Chcą w ten sposób zmylić goniącego je drapieżnika. Podczas swej ucieczki często odnajdują nowe przesmyki i skróty, które pozwalają im uratować swe życie.

5. Wiewiórka ma cztery siekacze. Co ciekawe, proces ich rośnięcia trwa całe życie zwierzęcia. Szacuje się, że co tydzień nieco się przedłużają.

6. Zwierzęta te są bardzo pożyteczne i mają wpływ na rozprzestrzenianie się nasionek. Wiewiórki są znane z czynienia sporych zapasów żywności w postaci nasion pozyskiwanych od drzew iglastych lub liściastych czy też orzechów, które często zakopują w ziemi. Części z nich nie odkopują, a pozostając w ziemi, nasiona zaczynają kiełkować.

7. Na świecie istnieje aż 288 gatunków wiewiórkowatych. Z tego część to odmiany wiewiórek, zaś reszta – polatuch, czyli gryzoni będących podgatunkiem wiewiórki.

8. Jedynym występującym w Polsce gatunkiem wiewiórki jest wiewiórka pospolita.

9. Wiewiórki słyną ze sprytu. Aby zachować w tajemnicy właściwe miejsce, w którym zakopują nasiona, często wykopują dołki i udają, że tam chowają zapasy, żeby po chwili schować je w innym miejscu. Wszystko to ma na celu zmylenie innych zwierząt, które mogłyby skraść im pokarm.

10. Ogon zwierzęcia pomaga mu zachowywać równowagę.

11. Miłośnicy wiewiórek mogą je zobaczyć z bliska w Ciechocinku, w Parku Sosnowym. Żyje tam mnóstwo osobników, a co więcej miasto zaangażowało się w tworzenie dla nich schronień – domków.

12. Wiewiórki żywią się przede wszystkim nasionami pozyskiwanymi z otoczenia oraz orzechami. Jednak nie pogardzą owocami, takimi jak maliny czy wiśnie oraz jagodami. Z kolei w okresie jesiennym jedzą także grzyby, lecz przed skonsumowaniem suszą je, układając kawałki na gałązkach drzewa. Mało kto jednak wie, że niekiedy nie pogardzą też larwami czy jajkami podkradzionymi od ptaków. Zdarza im się także uraczyć mniejszymi ptakami, owadami a nawet jaszczurkami. Bowiem wiewiórka jest zwierzęciem wszystkożernym.

13. Wiewiórka za granicą może zostać zakupiona od legalnej hodowli, jako zwierzak domowy. Specjaliści podkreślają, że nie są one zbyt przystępnymi pupilami i zdecydowanie lepiej czują się na wolności, gdy mają do użytku dużą, nieograniczoną powierzchnię. W Polsce zakup i trzymanie wiewiórki pospolitej w domu jest zabronione. Jednakże legalne jest trzymanie w mieszkaniu wiewiórki latającej, czyli gatunku polatuchy.

14. Wbrew powszechnemu przekonaniu, dokarmianie wiewiórek orzeszkami ziemnymi nie jest dla nich wskazane. Produkt ten ma stosunkowo duży poziom tłuszczu, zatem zwierzę to może je spożyć rzadko i tylko jako pokarm uzupełniający dietę.

15. Wiewiórki lubią zajmować opuszczone gniazda ptasie, ale dobudowują do nich coś na kształt dachu, aby schronienie było bardziej osłonięte.

16. Samice rodzą potomków raz lub maksymalnie dwa razy w ciągu roku.

17. Samiec wiewiórki pospolitej nie pomaga samicy w wychowaniu młodych.

18. Okres godowy zwierząt na ogół przypada na koniec grudnia, a kończy się w pierwszej połowie stycznia. Jednak zwierzęta nie łączą się w pary. Gdy nadchodzi następny okres zalotów, szukają innych partnerów. W przypadku krajów o surowej zimie, wiewiórki mogą dokonywać zalotów dopiero w lutym.

19. Ciąża u wiewiórki trwa około 36 – 42 dni.

20. Wiewiórka przenosi pokarm w policzkach, które są wyposażone w specjalne woreczki.

21. Dwudziestego pierwszego stycznia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Wiewiórki.

22. Ogony wiewiórek służą także do zachowania odpowiedniej temperatury podczas snu czy odpoczynku zwierzęcia zimą.

23. Niedawno odkryty przez badacza gatunek wiewiórki indyjskiej, zwaną też dekańską, osiąga aż dwa kilogramy wagi i od 05, do 1 metra długości.

24. Najmniejszą wiewiórką na świecie jest wiewiórka karłowata, która waży około 200 gram i ma długość maksymalną 19 cm długości.

25. Czas życia tego zwierzaka wynosi maksymalnie cztery lata, a czasem tylko trzy.

26. Po urodzeniu na ciele małej wiewiórki nie ma futra. Pojawia się ono dopiero po około 20 dniach.

27. Istnieje mit, że wiewiórki mają „fenomenalną pamięć przestrzenną” i dokładnie pamiętają każde miejsce, w którym zakopały nasiona. W rzeczywistości zapominają o wielu miejscach, co pomaga w rozprzestrzenianiu się drzew.

28. Zwierzęta te nie robią zapasów na zimę, gdyż nie umieją określić warunków pogodowych, które będą panowały wówczas. W związku z tym zbierają pokarm na trudniejsze okresy, w których pogoda uniemożliwi zbiór nasion i wtedy z nich korzystają.

29. Jedna wiewiórka ma kilka kryjówek, w których chowa pokarm. Nigdy nie gromadzi całych zbiorów w jednym miejscu.

30. Wiewiórki są w Polsce objęte ochroną.

31. Będąc w Kazachstanie warto udać się do wejścia przy Parku Atakent. Znajduje się tam olbrzymi pomnik przedstawiający sympatyczną wiewiórkę.

32. Swoją zwinność zawdzięczają tym, że mają ich tylne odnóża mają podwójne łączenie, co pomaga im z gracją biegać także w pionie.

33.

34.

35. Choć wiewiórki zamieszkują wiele miejsc na świecie, nie ma ich np. w dużych częściach Afryki czy w wielu regionach Azji.

36. Ulubionym rodzajem orzecha dla wiewiórki jest orzech włoski.

37. W odróżnieniu do innych zwierząt mających zdolność chodzenia po drzewach, podczas schodzenia wiewiórka porusza się, ustawiając ciało tak, aby schodzić głową w dół. Jest to możliwe dzięki pazurom oraz wyposażeniu przednich łap w cztery palce. Co zaskakujące, ich tylne kończyny posiadają po pięć palców, a każdy z nich zakończony jest pazurem.

38. Wiosną, gdy zakopane nasionka zaczynają wyrastać z ziemi, wiewiórki zaspokajają głód żywiąc się pąkami roślin.

39. Wiewiórka nie potrafi latać, ponieważ jej ciało nie jest do tego przystosowane. Jednak dzięki dodatkowej fałdzie ciała z boku, którą rozpościerają podczas spadania, wiewiórki mogą z powodzeniem szybować. Podczas tego manewru ogon służy jako swoisty sterownik, którym wiewióra może ustalić kierunek.

40. Wiewiórki nadrzewne, które schodzą jedynie po to, aby zdobyć pokarm lub w okresie godowym, prowadzą na ogół samotniczy tryb życia. Zupełnie inaczej aniżeli wiewiórka naziemna, która szuka nieustannie i lubi tworzyć kolonie.

41. Tak naprawdę wiewiórki wcale nie zapadają w sen zimowy. Sądzimy, że to robią, gdyż w zimniejszych miesiącach zwierzęta te rzadko schodzą na ziemię, która jest zamarznięta i nie można z niej pozyskać pokarmu. Natomiast w ciągu dnia gryzoń śpi znacznie dłużej niż w ciepłym okresie. Dodatkowo prawie wcale nie wychodzą ze swych gniazd.

42. W porównaniu do innych wolno żyjących zwierząt, wiewiórki dają się łatwo oswoić do obecności człowieka w ich otoczeniu. Po krótkim czasie pozwalają się nawet karmić, odbierając pokarm z dłoni danej osoby, zupełnie nie przejmując się zagrożeniem. Jednakże człowiek powinien w takim momencie uważać, gdyż wiewiórki często przenoszą wściekliznę, którą można się zarazić, jeżeli zwierzę nas ugryzie.

43. Wiewiórki zamieszkujące tereny londyńskich parków są tak bardzo przyzwyczajone do stałej obecności wszelakich ludzi, że bez dodatkowej zachęty podchodzą do człowieka, stanowiąc jedną z atrakcji tamtejszych terenów.

44. Ten nietuzinkowy i sympatyczny zwierz może występować w różnych barwach. Najpopularniejsze są wiewiórki o rudym futerku, lecz istnieją także gryzonie szare, czarne (najpopularniejsze są w Wielkiej Brytanii), z paskami czy wielokolorowe.

45. W jednym miocie samica może urodzić od dwóch do czterech potomków.

46. Badacze odkryli pierwsze szczątki zwierząt niebywale podobnych do wiewiórkowatych, które pochodzą sprzed około czterdziestu milionów lat.

47. Wiewiórki najbardziej, oprócz tworzenia własnych gniazd, lubią zajmować porzucone przez inne zwierzęta dziuple. Nie pogardzą także zostawionym dla nich przez ludzi domkiem.

48. Dzięki wyjątkowo umięśnionym oraz zwinnym nogom, wiewiórka potrafi mocno odbić się od podłoża i wykonać zaskakująco długi skok. Robi to przede wszystkim wówczas, gdy wyczuwa jakieś zagrożenie i próbuje szybko przed nim uciec do swojej bezpiecznej kryjówki w dziupli czy też w swym gniazdku.

49. Jeżeli mieszkamy w pobliżu parku lub lasu i posiadamy ogród, być może uda nam się zaobserwować biegającą po nim wiewiórkę. Możemy wobec tego zamontować w odpowiednim miejscu domek dla wiewiórki, by mogła nawet zamieszkać w naszym ogrodzie.

50. Wiewiórki w większości prowadzą dzienny tryb życia. Jedynym wyjątkiem są polatuchy, czyli słynne wiewiórki latające, które częstokroć wolą prowadzić nocne życie i wówczas szukać pożywienia oraz je chować czy koncentrować się na innych ważnych dla przetrwania czynnościach.