Ciekawostki i Informacje o Księżycu Charon Dla Dzieci

Charon został odkryty przez astronoma z Obserwatorium Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, Jamesa Christy’ego 22 czerwca 1978 roku. Użyto do tego 1,55-metrowego teleskopu w NOF. Oto kilkanaście ciekawostek i faktów o księżycu Charon.

Księżyc Plutona uformował się około 4,5 miliarda lat temu.

Charon, znany również jako Pluton I, jest największym z pięciu znanych naturalnych satelitów karłowatej planety Pluton.

Pluton i Charon orbitują na wspólnym środku ciężkości położonym tuż nad powierzchnią Plutona. Nazywa się to centrum barykadowym.

Charon jest jednym z pięciu znanych księżyców Plutona.

Technicznie, Charon i karłowata planeta Pluton krążą na orbicie okołoziemskiej i są uważane za układ binarny.

Charon jest najbardziej wewnętrznym i największym księżycem spośród wszystkich pięciu księżyców karłowatej planety Pluton.

Wątpliwości co do istnienia Charona zostały rozwiane, gdy Pluton wszedł w pięcioletni okres wzajemnych zaćmień i przejść między 1985 a 1990 rokiem. Dzieje się tak, gdy plutonowo-charonowa płaszczyzna orbitalna znajduje się na skraju Ziemi, co ma miejsce tylko w dwóch odstępach czasu w 248-letnim okresie orbitalnym Plutona.

Statek kosmiczny NASA New Horizons jest jedyną sondą, która odwiedziła karłowatą planetę Pluton, Charona i jego pozostałe cztery księżyce.

Jest największym znanym satelitą w stosunku do swojego ciała macierzystego, ponieważ jest tylko o połowę mniejszy od Plutona.

Charon był pierwotnie znany pod tymczasową nazwą S/1978 P 1, zgodnie z ówczesną, ustanowioną konwencją.

Statek kosmiczny New Horizons zbliżył się do Charona na odległość 27000 km.

Prace symulacyjne opublikowane w 2005 roku przez Robin Canup sugerowały, że Charon mógł powstać w wyniku zderzenia około 4,5 miliarda lat temu, podobnie jak Ziemia i Księżyc.

W przeciwieństwie do innych księżyców Plutona, Hydry i Nixa, Charon nie ma kształtu podłużnego.