23 Interesujących Ciekawostek o Bizantyjskim Imperium
Kiedy Cesarstwo Rzymskie podzieliło się na dwa oddzielne imperia, Wschodnie Cesarstwo Rzymskie stało się znane jako Cesarstwo Bizantyjskie. Cesarstwo Bizantyjskie trwało przez 1000 lat po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego, w tym Rzymu, w 476 roku.
Cesarstwo Bizantyjskie władało większością Europy Wschodniej i Południowej przez całe średniowiecze. Jego stolica, Konstantynopol, była w tym czasie największym i najbogatszym miastem w Europie. Oto ciekawostki, informacje i fakty na temat Bizantyjskiego imperium.
1. Imperium wyżej wymienione powstało w 395 r., w wyniku podziału przez cesarza Teodozjusza I imperium rzymskiego na dwie części – wschodnią i zachodnią.
2. W najlepszych latach, które przypadały na połowę VI w. posiadłości Cesarstwa obejmowały: Półwysep Bałkański, Azję Mniejszą, Syrię, Fenicję, Palestynę, północną Afrykę z Egiptem, południową Hiszpanię, Sycylię i Italię.
3. Umowny podział losów Bizancjum dzieli się na trzy okresy: wczesny, środkowy i późny.
4. Na czele od roku 629 r. formalnie jako basileus stał cesarz- najwyższy władca we wszechświecie, który był wybierany przez senat, przy jednomyślnym uznaniu, wojska i ludu.
5. Na najwyższym stopniu układu administracyjnego stali logoteci, którzy podlegali pierwszemu ministrowi. Był to: kanclerz państwa, minister spraw wewnętrznych i zagranicznych, policji i główny dyrektor poczty.
6. Podczas wojny z Arabami armia bizantyjska jako pierwsza użyła ognia greckiego.
7. Imperium Bizantyjskie w dobie rządów Justyniana I Wielkiego miało na celu odnowienie Cesarstwa Rzymskiego.
8. Justynian Wielki wprowadził poglądy, które doprowadziły do zwierzchności państwa nad Kościołem i decydowaniu o całokształcie życia religijnego.
9. W ramach opieki nad twórczością artystyczną, cesarz ufundował liczne budowle użyteczności publicznej, np. bazylikę Hagia Sofia w stolicy (532-537).
10. Rozszerzał swoją twórczość w języku greckim, jednak podczas realizowania swojego programu nie obyło się bez wielu problemów.
11. Nazwa Bizancjum wywodzi się od nazwy miasta Byzantion, w miejscu którego został zbudowany Konstantynopol.
12. Imperium Bizantyjskie zdołało przetrwać najazdy barbarzyńskie między innymi dzięki zręcznej polityce władców
13. Podczas panowania Justyniana Wielkiego Bizancjum, które zaczęto nazywać cesarstwem wschodnim, doczekało się progu swojej potęgi terytorialnej. Równocześnie zmieniała się sytuacja poza granicami kraju i rosło zagrożenie zewnętrzne.
14. Słabym punktem imperium był brak jakichkolwiek regulacji prawnych, które dotyczyły następstwa tronu. Doprowadziło to do zagarnięcia władzy wbrew prawu i walk wewnętrznych i mordów politycznych.
15. W przeciwieństwie do pogrążającej się sytuacji gospodarczej Europy zachodniej, Cesarstwo od IX do XI w. przeżywało okres rozkwitu gospodarczego
16. Dość powszechna była uprawa zbóż, rozwijało się dynamicznie ogrodnictwo, sadownictwo i hodowla. Propagowana była też uprawa trzciny cukrowej, bawełny i morwy, dzięki której mocno rozwijała się hodowla jedwabnika.
17. Dzięki tak dobrze rozwiniętej gospodarce miasta bizantyjskie nazywane były centrami produkcji rzemieślniczej i ośrodkami wymiany handlowej.
18. Pomimo potężnego systemu gospodarczego imperium borykało się z wieloma problemami religijnymi m.in.
19. Proces wypierania religii etnicznych stał się niewątpliwym sukcesem kościoła bizantyjskiego. Chrzest za pośrednictwem Bizancjum przyjęły m.in. Bułgaria, Serbia i Ruś Kijowska.
20. Sztuka natomiast, podlegała silnym wpływom hellenistycznym oraz orientalnym. Na jej rozwój ogromy wpływ miał dwór cesarski, a zwłaszcza Kościół, który bardzo wcześnie podporządkował sobie artystów.
21. W dziedzinie architektury wykształciły się dwa typy świątyń: centralna i podłużna. Centralną reprezentowały budowane na planie koła rotundy, natomiast podłużną bazyliki. Cechą charakterystyczną architektury bizantyjskiej jest bardzo częste używanie sklepień, kopuł i łuków, a stopniowe odchodzenie od typowych dla sztuki hellenistycznej kolumnad i belkowań.
22.Charakterystyka sztuki bizantyjskiej polega na rezygnacji z rzeźby figuralnej, traktowanej jako przejaw pogańskiego bałwochwalstwa. Również harmonijny rozwój malarstwa w okresie ikonoklazmu został na pewien czas przerwany.
23. Królestwo na Wschodzie zdołało przetrwać ostrzały barbarzyńskie między innymi dzięki przemyślanej polityce władców.