10 fascynujących ciekawostek o zwierzętach leśnych

1. Zwierzęta zapadające w sen zimowy przechodzą w tzw. tryb oszczędnościowy organizmu. Niedźwiedź obniża temperaturę swojego ciała z 37 st. C do 31-35 st. C. Śpiący jeż oddycha cztery do pięciu razy na minutę. Normalnie tempo jego oddychania wynosi około 30 razy na minutę.

2. Jesienią niedźwiedzie muszą zgromadzić duże zapasy tłuszczu na zimę. Powoduje to, że żerują do 20 godzin dziennie, pochłaniając w tym czasie nawet 20 000 kalorii. W jesiennym menu niedźwiedzia znajdują się przede wszystkim ryby, padlina, trawy i korzenie.

3. Żubr jest nie tylko największym zwierzęciem zamieszkującym nasze lasy, ale również największym ssakiem lądowym Europy. Średnia waga samca wynosi 700 kg, a średnia wysokość w kłębie 172 cm.

4. Sarna i jeleń należą do dwóch różnych gatunków. Samiec sarny nazywa się kozioł, a samica koza. Samiec jelenia natomiast nosi nazwę byka, a samica łani.

5. Wiosną samce jelenia zrzucają swoje poroże. Odrasta im ono na przełomie sierpnia i września i jest większe niż było poprzednie. Podczas rykowiska, czyli godów zaczynających się pod koniec września, samce wykorzystują swoje poroża w walce z rywalami.

6. Dziki chętnie korzystają z kąpieli błotnych, aby schłodzić się i pozbyć pasożytów. Potrafią dość szybko biegać – nawet 50 km/h. Nie zapadają w sen zimowy.

7. Na nosie dzięcioła znajdują się pióra, które zapobiegają wpadaniu kawałków drewna podczas wiercenia otworu. Dodatkowe mięśnie czaszki chronią wówczas mózg. Dzięcioł posiada również język dwa razy dłuższy od dzioba. Pozwala mu on penetrować szczeliny w poszukiwaniu owadów.

8. Sarny prowadzą niezwykle regularny tryb życia. Mają stałe pory posiłków i ulubione ścieżki, którymi codziennie zmierzają na żer. Większość z nich umiera w pobliżu miejsca swoich narodzin.

9. Rysie są największymi europejskimi kotami. Są zwinne, ale nie należą do dobrych biegaczy, gdyż szybko się męczą. Za to doskonale pływają. Codzienne wędrówki rysiów obejmują odległości nawet 50 km.

10. Lisy potrafią zająć cudzą norę, np. borsuka i czekać cierpliwie aż dotychczasowy lokator się wyniesie. Ponadto wydają odgłosy podobne do szczekania, wycia, a nawet krzyku, a skala ich głosu może przekraczać 5 oktaw.